Johnny Mastro & Mama’s Boys
Elmore James For President
We kennen de flamboyante harmonicaspeler van zijn passages op de festivalpodia. Met zijn Mama’s Boys genereert Johnny Mastro al enkele decennia een rauwe, sterk aan de Chicagoblues schatplichtige, rockende sound.
De muzikale voorgeschiedenis van harmonica-man Mastrogiovanni gaat terug naar de beginjaren negentig, in het Californische Long Beach verzorgden ze de maandagavondsessies van Babe’s & Ricky’s Inn een van de oudste bluesclubs van LA, de naam van de eigenares en mentor ‘Mama’ Laura Gross vormt de inspiratie voor de groepsnaam van de formatie die sindsdien in wisselende bezettingen opereert. De huidige gitarist Smoke leerde eveneens het vak in Babe’s & Ricky’s Inn en krijgt versterking van de baritone gitaar van John Fohl.
In At Below, een studio in thuishaven New Orleans assembleert het trio, ondersteund door krachtige percussie een soort rurale blues. Na een verkouden parlando intro doemt de door felle harpscheuten op gang getrokken titeltrack op vanuit een psychedelisch getinte jam. ‘Elmore James For President’, het klinkt niet eens zo gek de recente hallucinante gebeurtenissen tijdens de afgelopen verkiezingen indachtig. De In 1963 overleden slidevituoos is niet de enige bluespionier die hier herdacht wordt.
Naast de minder bekende Sidney Snow, een onderschatte gitarist uit de jazzscène van New Orleans, is er ook aandacht voor het onnavolgbare werk van Hound Dog Taylor met een gloedvolle reprise van zijn op snerpende slides gebouwde See You In The Evening. Expressief harmonicaspel met een blazerssectie in de rug sturen Lazy Lester’s If You Think I Lost You aan.
Wildman Call is een door Mardi Grass Indianen geïnspireerd experiment. Na het door gitarist Smoke aangebrachte Last Dance In Memphis en het rudimentaire, van Sonny Boy Williamson afkomstige, Baby Don’t You Worry komen we via Rampart Street op een duistere Voodoo seance van opperpriesteres Marie Laveau terecht.
Een zwalpend One More Time en de onstuimige smoelschuiverij van The Bottle Won’t Save You leiden naar de ontknoping, een ode aan Little Freddie King, die vanuit Mississippi naar New Orleans verkaste en daar zijn uit countryblues gedestilleerde geëlectrificeerde stijl introduceerde. Een broeierig en dynamisch eerbetoon aan de blues en New Orleans in vervaarlijke rotvaart.