Twintig jaar geleden nam John Wort Hannam afscheid van zijn job als leraar, zette een hoed op en trok zich terug in zijn keuken. Daar componeerde hij de songs die enkele maanden later op zijn debuut verzeilden. Ondertussen is de Canadese muzikant aan zijn achtste langspeler toe. Op de voorganger Acres Of Elbow verfijnde Hannam zijn verhalende stijl en die evolutie gaat verder op Long Haul.

Opname en productie werden toevertrouwd aan snarenman Steve Dawson die samen met toetsenspeler Chris Gestrin en de met Cary Graig en Jerry Holmes opgebouwde ritmesectie de instrumentatie verzorgt. Spontane sessies overbruggen de afstand tussen Hannam in de studio in Alberta en Dawsons en kompanen in de Hen House Studio in Nashville.

Aanvullende accenten op fiddle, mandoline, banjo en harmonica zijn afkomstig van Fats Kaplan. De  opbouw en sfeer van openingstrack Long Haul herinnert aan John Prine’s New Train. Evenals Prine vertelt Hannam persoonlijke verhalen zoals Hurry Up Kid en in het met prachtige harmonie zang gebrachte What I Now keert hij terug naar zijn jeugd en de pijnlijke momenten als opgroeiende tiener, als jonge vader groeit het besef dat het veel te snel gaat. Dat daarbij de zin voor humor niet verloren gaat illustreert Beautiful Mess een hilarisch duet met Shaela Miller  nauw aanleunend bij de countrytraditie.

Er is de verstilde melancholische ode aan een oude vriend en het op fiddle balancerende Round and Round, verfijnde stukjes countryfolk die zich dicht in de buurt van het voege werk van James Taylor ophouden. Dat geldt eveneens voor het op warme orgel en pedalsteel Young At Heart. Meer dan ooit profileert Hannam zich als een begenadigd verhalenverteller die  zijn persoonlijke verleden in doodeerlijk emotioneel bevlogen songwerk weet te vatten.