Om zijn veertigjarige carrière een mooi eerbetoon te geven is van de Britse singer-songwriter John Martyn een fraaie boxset verschenen: Ain’t No Saint. Vier cd’s lang is goed te horen hoe belangrijk hij is geweest. Twee cd’s met studiowerk en twee cd’s met liveopnamen geven een perfect inzicht in ’s mans invloedrijke werk.

Geboren in Surrey en grotendeels opgegroeid in Glasgow debuteerde John Martyn reeds op 19-jarige leeftijd met het onvolprezen London Conversation album. Opgepakt in de golf nieuwe folkartiesten als Fairport Convention en Nick Drake creëerde Martyn echter al snel zijn eigen muzikale wereld. Albums als Stormbringer en Road To Ruin, die hij samen met zijn toenmalige vrouw Beverly maakte, hadden een meer jazz-getinte sound. Zijn verrassende ruimtelijke akoestische gitaarspel, veroorzaakt door het spelen via een fuzzbox, bleek daarin van doorslaggevende betekenis.

Martyn maakte in de jaren zeventig zijn meest invloedrijke albums. Eerst met Solid Air en niet veel later One World. Albums vol spannende inventieve songs die, beïnvloed door dub, wel worden gezien als de bakermat van de triphop. Zijn karakteristieke stemgeluid maakt de songs helemaal af. Een opvallende rol is op deze albums ook weggelegd voor bassist Danny Thompson die met zijn diepe spel de perfecte basis voor de songs neerlegt. En hoewel albums als Sunday’s Child en Bless The Weather ook uitstekend zijn, steken de eerder genoemde albums er toch bovenuit.

Na de scheiding van Beverly eind jaren 70 maakt Martyn met het zeer openhartige en eerlijke echtscheidingsalbum Grace And Danger wederom een klassieker. Met een korte flirt met platenlabel Warner, waar o.a. het erg mooie Glorious Fool verschijnt, keert hij weer terug naar zijn aloude Island Records. Daar maakt hij nog het coole Sapphire album, opgenomen op de Bahama’s, en het meer rock-getinte live album Piece By Piece voordat hij het label definitief verlaat.

Hij switcht vervolgens van label naar label waardoor zijn albums steeds minder lijken op te vallen. Steeds vaker genoemd als invloedrijk muzikant blijven zijn liveoptredens echter zeer goed bezocht. Na een leven waarin steeds meer geestelijke en lichamelijke instabiliteit een rol gingen spelen blijkt een verwaarloosde infectie aan zijn voet uiteindelijk desastreus. Zijn rechterbeen moet vanaf de knie worden afgezet. Het weerhoudt hem er gelukkig niet van op te blijven treden en albums te blijven maken.

De boxset Ain’t No Saint laat op de eerste twee cd’s een ruim overzicht horen van zijn muzikale verleden. Van alle studioalbums zijn songs te horen en een flink aantal nooit uitgebrachte tracks die allemaal even mooi en opvallend zijn. Met in totaal 34 tracks een fraai overzicht en tijdsbeeld. Op de twee live-cd’s zijn zowel live op het podium tracks als live in de radiostudio en live bij Jools Holland op tv te horen. Met vooral heel veel onuitgebracht werk. Hoogtepunten daarbij zijn de liveopnamen uit de jaren zeventig, waarbij hij samen met Danny Thompson excelleert.