Na een lange aanloop als songwriter voor een uitgeverij in Nashville experimenteert John Hiatt in de jaren zeventig en tachtig  op een handvol langspelers met de meest uiteenlopende stijlen van new wave en pop tot rock’n roll. Bring The Family en Slow Turning plaatsten John Hiatt, met enige hulp van Nick Lowe, als singer-songwriter op de kaart met een naar de country- en folkroots lonkende benadering. Het resonerende slidewerk van Ry Cooder en Sonny Landreth vervult daarbij een eersteplans rol, beginjaren tachtig figureert Hiatt even in de band van bij Ry Cooder. De laatste twee decennia van de jaren negentig blijft Hiatt actief en sinds hij onderdak vindt bij New West komt regelmatig voortreffelijk werk uit.

The Eclipse Sessions tonen aan dat John Hiatt zijn derde of is het zijn vierde, adem teruggevonden heeft. Vier jaar later luister ik naar Leftover Feelings ,het duurt even voor ik het door heb maar er  is geen drumwerk te bespeuren. Dat is geen toaval, Hiatt resideerde tijdens de pandemie vier dagen in RCA Studio met zijn buurman Jerry Douglas, een muzikant die de dobro ook buiten de gebruikelijke bluegrass kringen introduceerde.

Die historische locatie  in Nashville  werkt ongetwijfeld inspirerend, ondersteund door Douglas’ voltallige backingband diept Hiatt verhalen uit het verleden op met zijn met het klimmen der jaren nog meer uitgerafelde stembanden. Omringd door fiddle en resonerend snarenwerk heeft hij het in de opener Long Black Electric Cadillac over Elvis, na de Sun periode, een habituee in de studio;

Mississippi Phonebooth leidt met meeslepend dobrowerk en ritmische begeleiding naar het deltagebied. The Music Is Hot is een melancholische terugblik op het muzikale verleden dat zich destijds op de transistor radio ontrolde. Geflankeerd door warme harmonische gezangen wordt er gerefereerd naar Waylon Jeninngs’ passage in Studio B en terloops duiken herinneringen op aan Merle Haggard.

Evenals die onvolprezen countrylui weet Hiatt met treffende omschrijvingen gevoelens over familiale toestanden, verlies en  persoonlijke impressies  fijne songs  op te bouwen. I’m In Asheville, schetst de eenzaamheid en dat gevoel wordt versterkt door de prachtig meanderend snarenwerk. De sobere ballade Light of the Burning Sun, een aangrijpend relaas over de zelfmoord van Hiatts oudste broer en de bittere nasleep voor de achtergebleven familie, hakt er diep in.

All The Lilacs  In Ohio klinkt vertrouwd in de oren, het is een op de bluegrass leest geschoeide remake afkomstig van The Tiki Bar Is Open. De ritmiek van Little Goodnight, herinnert bij momenten enigszins aan Memphis in the Meantime, het is evenwel een van de nieuwe songs die Hiatt  samen met Jerry Douglas introduceert, een  bezielde samenwerking van twee meesterljke muzikanten.