John Grant
Boy From Michigan
Gezegend met één van de allermooiste stemmen van de hedendaagse popmuziek én een muzikaal immer avontuurlijke geest, is ook John Grants vijfde studio soloalbum Boy From Michigan een absolute voltreffer. Verrassend geproduceerd door grote vriendin Cate le Bon vindt Grant wederom nieuwe muzikale hoogten.
Over de afgelopen maanden dropte hij al een aantal tracks van het nieuwe album. Eerst was daar het magnifieke en tekstueel vlijmscherpe The Only Baby, een song over het leven onder Trump, toen was daar de overweldigende titeltrack en tenslotte Billy, vintage pracht Grant. Het bleek een voorbode van een album dat tekstueel teruggrijpt naar zijn jongensjaren in Michigan en tienerjaren in Colorado.
Niets anders dan schaamteloos persoonlijk is Grant altijd al in zijn teksten geweest. Niet verbazingwekkend dus dat hij dat hij dat ook voor de plaat over zijn jeugd en de opening naar zijn tienerjaren is. Van het moment van de verhuizing vanuit rustig Michigan en zijn beste vriend hem waarschuwde voor de ‘the world out there’ en hij het onschuldige en simpele leven van zijn eerste levensjaren achter zich liet tot aan het luide wakker worden van het volwassen worden in en door religie gedreven omgeving.
Het nieuwe album opent van de titeltrack Boy Of Michigan die samen met opvolgtracks The Rusty Bull en Country Fair de zogenaamde Michigan trilogie vormt. Een ronduit overweldigende opening in drie delen waarin Grant zichzelf muzikaal en tekstueel opnieuw definieert. De lang uitgesponnen titeltrack was gelijk al een hoogtepunt in Grants rijke oeuvre, het erg mooie, rijk melodieuze Country Fair en het door elektronica gedreven The Rusty Bull zijn al net zo meesterlijk. Grant on top of his game, zo goed als zijn allerbeste werk.
De Michigan Trilogy, een samenballing van waar hij op zijn eerste twee albums muzikaal een briljante vorm in vond, is de start van een subliem popalbum. Want als de pianoklanken van The Cruise Room starten en Grants prachtstem daar op aansluit, er zelfs een machtige klarinet bij komt, hebben we alweer een vierde Grant klassieker te pakken. (‘They can’t touch me as long as you are by my side’). Ook op Mike And Julie heeft zo’n volmaakte intelligente electronics meets popsound vol avontuur met zo’n tekst waar je gelijk ingezogen wordt.
Met Best of Me zet hij die door electronics gedreven sound meesterlijk voort. Fascinerend opbouwend zonder te oversturen maar juist wel te prikkelen met Grant (praat)zingend, door de computer getrokken dan weer puur constant meesterlijk. Op Rhetorical Figure trekt hij die electronic-lijn dan weer wat steviger door met een straffe beat en baslijn en fraai door wave beïnvloed gitaarwerk. Vintage eighties Grant style.
Met het fraai lang uitgesponnen Just So You Know, een wederom diep persoonlijke song, duikt hij dan weer de rust in. Typisch zo’n song waarmee Grant ons allemaal op Queen Of Denmark zo mee inpakte. Het meesterlijke Dandy Star sluit daar naadloos op aan. In een tekst die verhaalt over een kleine Grant die geobsedeerd Mia Farrow in de horrorfilm See No Evil ziet en zijn eigen leven daarin weerspiegeld ziet. Magische song.
Your Portfolio is dan weer zo’n typische Grant meets electronics track waarin hij zijn zoektocht naar liefde uitvouwt. Deze keer niet gedreven door dikke beats maar juist door atmosferische klanken en Grants stem door de computer getrokken. Met The Only Baby, de eerder genoemde track over Amerika onder Trump en het prachtige Billy, sluit het album dan majestueus af.
Waar Grey Tickles, Black Pressure en Love is Magic albums waren waarop Grant na zijn meesterlijke solodebuut Queen of Denmark en diens al net zo verbluffend goede opvolger Pale Green Ghosts van alles en nog wat uitprobeerde en waar een constante en coherente lijn wat minder aanwezig was, vindt hij op Boy From Michigan de magische vorm van die eerste albums weer terug.
In samenwerking met Cate le Bon heeft Grant opnieuw een meesterlijk album afgeleverd waarop het volle potentieel van zijn muzikale kwaliteiten glorieus naar voren komen. Naast le Bon heeft hij, na de springerigheid van zijn derde en vierde album, de rust gevonden om tot een nieuw meesterwerk te komen. Daarnaast klink zijn stem mooier dan ooit. Boy From Michigan is het absolute bewijs van de grootsheid van John Grant.