Gitarist John F. Klaver is een van de nieuwere sterren aan het Nederlandse blues(rock-)firmanent. Vingervlugge, vloeiende solo’s op de semi-akoestische elektrische gitaar zijn z’n handelsmerk. In 2011 won hij de Dutch Blues Challenge met z’n band  en 2015 de Blues Award voor beste bluesgitarist van Nederland. De John F. Klaver Band begeleidde ook blues(-rock)grootheden als Johnny Winter, Dana Fuchs en Matt Schofield. 

De uit Boxmeer afkomstige Klaver begon al op elfjarige leeftijd met gitaarspelen, geïnspireerd door Gary Moore, Robben Ford en Jimi Hendrix, en volgde later muziektheorielessen aan de University of the Pacific in de VS. Daarna ging hij naar het conservatorium van Amsterdam, waar hij les kreeg van Jesse van Ruller, Martijn van Iterson en Eef Albers. Vandaag de dag is hij beroepsmuzikant en muziekleraar.  

Voor dit album kon hij een beroep doen opp een flink aantal geweldige beroepsmuzikanten uit de blues en jazzscene. De onvolprezen Britse gitarist-zanger Ian Siegal verleent zijn medewerking aan Little By Little, vooral bekend in de versie van Derek Trucks en Susan Tedeschi. Saxofonist Ephraïm Trujillo is bekend van onder meer The Ploctones (van Anton Goudsmit).  

 Op dit inderdaad warm en organisch klinkende album zingt vooral Klaver zelf en dat doet hij prima. Verder laat hij met zijn vloeiende gitaarspel horen waarom hij al die prijzen won. In Move On Up houdt de band zich bij de versie zoals het fantastische Delvon Lamarr Organ Trio die al eerder bracht. The Prince van Larry Carlton is lekker funky en ritmisch en qua structuur flink gecompliceerd.  

Daarmee zijn we bij de makke van dit album gearriveerd; eigen werk mist hier en daarmee ook een beetje het eigen gezicht. Klaver en de andere muzikanten zijn geweldig, de opnamekwaliteit is puntgaaf, maar buiten de lijntjes kleuren is er niet zo bij. Wellicht is dat niet hun ambitie en het bluespubliek stoort zich er mogelijk ook niet aan.