Het debuut Sometimes van Johan Borger is het eerste bewijs dat ook het jaar 2011 weer mooie en eerlijke roots-muziek van eigen bodem brengt. Het album is vanaf 7 januari te koop. De cd is opgenomen in een tot studio omgetoverde huiskamer. Aan de nummers is goed te horen bij welk genre Borger’s liefde ligt: de americana singer-songwriters uit de jaren 60 en 70.

Het kan trouwens verwarrend zijn om het te hebben over ‘Borger’ alleen, aangezien het er veel meer kunnen zijn dan alleen Johan. Aan de cd werkte namelijk een groot deel van zijn familie mee: zus Mariecke (zang), broer Jesse (bas), Jan Sr. (Hammond B3 en piano) en Jan Jr. (banjitar). Ja hoor, onze eigen Kelly Family. Maar dan wel leuker, veel leuker!

Meer muzikanten die meewerkten aan het album zou je kunnen kennen: Bertolf (Lentink) speelt dobro en lap steel gitaar (onder meer op Devil In My Pocket), Mischa Porte (o.a Tim Akkerman) doet de drums en ook te horen is (de op WiM al eens eerder genoemde) multi-instrumentalist Alex Akela die nu ‘slechts’ viool speelt. De multi-instrumentalist op Sometimes is Johan Borger zelf, op de cd speelt hij akoestisch en elektrische gitaar, wurlitzer, lapsteel en piano.

Dan de nummers, Sometimes telt er tien. Dat hadden er best twee of drie meer mogen zijn. Reden voor die opmerking is dat geen van de nummers écht uptempo is (zelfs het prettige Walk Away is daarvoor nog iets te rustig). Dat kan natuurlijk een bewuste keuze zijn, toch levert dat bij deze luisteraar een evenzo bewust gemis in variatie op. Of laten we het positief houden, een bewuste nieuwsgier naar hoe het zou klinken om uptempo van Borger te horen.

De (breekbare) liedjes gaan over het leven en dan vooral over de liefde. Als inspiratiebron gebruikte Borger onder meer zijn door liefde geleide reizen naar Denemarken. Tekstueel zitten de nummers goed in elkaar. Wat wel opvalt is de incidentele moeite met de Engelse ‘th’. Tja, dat risico loop je als je als Nederlander in het Engels zingt, dan heb je (hoe goed ‘wij’ ook in vreemde talen zijn) toch bijna altijd een kleine achterstand.

Even weer naar de complimenten, want die zijn er zeker ook genoeg te maken. Onder meer als het gaat over de samenzang met zus Mariecke. Ze hebben natuurlijk wat jaren kunnen oefenen, maar het resultaat mag er zeker zijn, dat is echt heel erg mooi, bijvoorbeeld op My Woman. Hoe prachtig haar stem is, is ook goed te horen op Troubled dat door zang, ingetogenheid en breekbaarheid het mooiste nummer is van Sometimes.

De liefhebbers van americana die roepen dat ‘we’ in Nederland die muziek niet kunnen maken daag ik uit om toch eens te luisteren naar deze cd. Over smaak valt niet te twisten, over kwaliteit hoeft dat in dit geval niet: die kwaliteit is er namelijk!

Voor de mensen die zich liever live laten overtuigen: op 3 februari is de cd-presentatie in Theater De Lieve Vrouw in Amersfoort.