Een mooi verrassend trio muzikanten: het Vlaamse koppel Robin Verheyen (sopraan en tenorsax) en Bram de Looze (piano) samen met de Amerikaanse drummer Joey Baron. Met MiXMONK verrassen en ontroeren ze.

Mooie titel ook: MiXMONK. Een titel die verwijst naar een album dat voor de helft uit bewerkingen van composities van jazzlegende Thelonious Monk en voor de andere helft uit eigen, nieuwe, composities bestaat.

Dat De Looze een van de grootste wereldwijde pianotalenten is weten we al een behoorlijk aantal jaren, maar dat hij maar steeds zo snel blijft doorgroeien hadden we niet kunnen vermoeden. Zijn spel op MiXMONK is zo zeker en overtuigend, tegelijk immer avontuurlijk, dat je zijn jonge leeftijd nooit zou vermoeden. Verheyen die zich, verrassend genoeg, met de band Taxi Wars vol in de schijnwerpers plaatste is dan wel wat ouder maar al net zo groots getalenteerd. Mooi gevarieerd spel en een krachtige dan weer meeslepende emotionele stijl. Joey Baron is op en top ervaring en al net zo eigenzinnig en ijzersterk.

Geen wonder dus dat MiXMONK een uitermate interessant album is geworden. Verrassend genoeg draait het niet eens zo zeer om de Monk composities Oska T, Boo Boo’s Birthday, Monk’s Mood, Ugly Beauty en Bye-Ya die de mannen op een verfrissende manier opnieuw uitvinden, maar zijn het de daarop aansluitende eigen composities die de grootste indruk maken. De kwaliteit van de Monk composities kenden we al, om zo maar te zeggen.

Het erg mooie Fifty Fifty, door De Looze en Verheyen samen geschreven, is gelijk al ijzersterk. Het door Verheyen geschreven MixMonk (b)lijkt de fraaie aanloop tot hun versie van Monk’s Mood. Het is het door de Looze geschreven en lang uitgesponnen Mind Mirror dat grote indruk maakt. Wat een spannende en superknappe compositie is dat en wat is het spel van de muzikanten overweldigend. Dit is wat traditionele jazz opnieuw glans geven is.

Ook Verheyens The Flood heeft die fijne vrije jazzflair en fascinerend goed (samen)spel. Net als het daarop aansluitende Dance. Het zijn twee composities die niet alleen Verheyen als geweldig saxofonist maar ook als sterke componist naar voren duwen. Dit trio heeft zoveel energie en levensvreugd dat echt elke compositie een rake uitvoering krijgt. MiXMONK is een mooi gevarieerd album met steeds weer genoeg ruimte voor sfeer en klank, van melancholisch naar upbeat. Het spel van de muzikanten is prachtig en samen onoverwinnelijk.

Hoe fijn om te weten dat hoewel de titel van het album vol naar Thelonious Monk verwijst het juist de eigen composities zijn die de grootste indruk maken. Een album dat volledig eigen werk bevat zou dus een zo logisch vervolg zijn. Nu al zin in.