Jlin
Black Origami
Black Origami van Jlin passeert hier en doet door de wijze waarop de uit Gary, Indiana afkomstige producer alles en iedereen in de grote muzikale melting pot gooit de wenkbrauwen fronsen.
Dolletjes!, stamelen we wat verbaasd uit na de bijzondere trip van producer Jlin, die in het echte leven al dan niet naar Jerrilyn Patton luistert. Om maar te zeggen: de muziek van Jlin, ooit ontsproten aan de footwork scene, is een erg eigenzinnig beestje. Hoofdingrediënten zijn dance en elektronica, maar als je weet dat een avant-garde artiest als William Basinski op de danklijst prijkt valt te vermoeden dat Jlin zich ook laat gaan in donkere, subversieve ambientvibes.
Net als geestesgenoot Basinski is het Jlin te doen om het werken met allerlei verschillende klanken. “Zoals een origami tot stand komt”, zo laat de producer verstaan over de totstandkoming van het album. Dat houdt vooral in: experimenteren om zo tot nieuwe, hoogst originele sounds te komen.
Black Origami is donker, maar gaat ook gepaard met een zekere spiritualiteit. Zo licht de producer toe dat zij zich goed voelt in het donker, dat zij daar alle creatieve impulsen volledig loos kan gaan. Aan de basis ligt het spel met allerhande postmoderne ritmes. Vandaar ook dat de muziek best beschouwd kan worden als een begeleiding bij dans en beweging. Zo werkt Jlin vaak samen met danseres Avril Stormy Unger, met wie zij eenzelfde feel voor creatie en beweging deelt.
Het vreemde is dat Black Origami écht een hemelse knoert van een trip is. Echt een album om in het donker integraal af te spelen om er vervolgens helemaal in op te gaan. Jlin speelt met tijd, met bewustzijn en vooral met de meest ongewone geluiden (regelmatig duikt er bijvoorbeeld een sample van een dialtone/kapotte telefoon op ), waardoor associaties met het contactgestoorde Aphex Twin niet zo ongewoon meer zijn.
Op de track Holy Child mag Basinski meedoen en op 1% doet Holly Herndon – met wie Jlin eerder al samenwerkte – mee. Her en der duiken er vocale samples op, onder meer van rapper Dope Saint Jude. Tracks isoleren is hier in zekere mate totale onzin, want het album dient echt beschouwd te worden als een bijzonder fraai aan elkaar gelast geheel. Black Origami zou je kunnen beschouwen als een erg knappe sonische architectuur waarbinnen de post millenium blues vollédig tot zijn recht komt. Fan van Aphex Twin? William Basinski? Dark Energy? Frenetieke beats en ritmes, aangevuld met een stevige portie post millenium blues? Check Jlin !