Dit album is pure lol op een schijfje. Eigenlijk is daarmee wel het belangrijkste gezegd…maar laat ik toch even mijn best doen om hier meer een recensie van te maken. Het kwintet Packway Handle Band lijkt een klein en obscuur bluegrassbandje, toch stamt hun debuutalbum al uit 2004 en doen ze het goed binnen het clubcircuit van het genre. Aanvankelijk vroegen ze ‘roots-weirdo’ Jim White om hun nieuwe album te produceren. Echter klikte deze samenwerking zo goed, dat ze White vroegen om mee te spelen op het album.

Bij Written in Music zijn we gek van Jim White (hou deze site in de gaten voor een grote special rond zijn persoonlijkheid en -muziek), dus deze samenwerking wekte al snel interesse. Hoe groot was zijn invloed op het album??? Niet groot, waarschijnlijk. De verhalende kwaliteit, mystiek en het moerasachtige geluid dat zijn muziek doorgaans zo kenmerkt ontbreekt hier. Hen die hopen een nieuw Jim White album te horen kunnen dus beter even wachten.

Het klinkt dan ook meer als wat vrienden die gezellig met elkaar een album opnemen.  Veel tokkelende banjo, fiddle, pompende bas en vooral vrolijke samenzang kenmerken dit album.  Alsof het opnemen van dit album continu één groot feest was, met veel dans en veel drank.  Waarschijnlijk is dat niet zo ver van de waarheid af.  Naast het materiaal van de band worden er ook nog twee White liedjes in een nieuw jasje gestoken: het toch al bluegrass-achtige Wordmule en Jim 3:16. Beiden zijn goed gekozen, want ze passen naadloos bij de andere liedjes van het album, zonder heel erg te veranderen.

Een eenzijdige recensie voor een eenzijdig album? Dat is de conclusie die je hieruit kunt trekken, maar eenzijdig is in dit geval niet negatief. Als je van bluegrass houdt is dit gewoon een gezellig en feestelijk album, niets meer en niets minder.