Op zijn derde album kiest de excentrieke singer-songwriter voor een geluid dat ook goed zal bevallen bij je toevallig langskomende visite. In plaats van een donkere-, nachtelijke sfeer vol zwarte humor is er gekozen voor een luchtig geheel dat dikwijls meer naar popmuziek neigt. Noem het rootspop, als je wilt. Hoewel er enerzijds is gekozen voor een meer toegankelijke benadering, laat White zich hiernaast wel zien als muzikale duizendpoot. Waar op eerdere albums vooral verhalende folk overheerste komen hier vleugjes jazz, soul, funk en blues om de hoek kijken. Dat maakt het muzikaal- en instrumentaal gezien zijn meest veelzijdige album tot dan toe.

Albumopener Static on the Radio is al gelijk zo’n gezellig liedje waar iedereen zeker blij van zal worden. White gaat op prachtige wijze het duet aan met de prachtig zingende Aimee Mann, begeleidende trompetten maken het lied des te meer aanstekelijk. Het is een vroeg- en onweerstaanbaar catchy  hoogtepunt. Waar de trompetten in deze opener nog subtiel zijn ingezet krijgt de instrumentatie op de rest van het album een veel prominentere rol. Op het lied Alabama Chrome bespeelt White zelf harmonica, keyboards, banjo en percussie, maar alsnog blijkt de instrumentale invulling op het lied niet compleet: gitaar drums, bas, backing vocals, accordeon, nog meer keyboards en nog meer percussie worden aan het geheel toegevoegd. Het resultaat klinkt vol en hectisch, maar toch is het lied zeer gestructureerd en heeft elk instrument zijn plek in het geheel. Het is een patroon dat we op dit album veel terug horen, nummers volgepropt met instrumenten en verschillende muzikale wendingen.

De vraag is dan of er nog wel ruimte is voor de intieme, bevreemdende Jim White die op de eerdere albums te horen valt? Helaas is die Jim White bijna verdwenen. Door aanstekelijk en instrumentaal rijker te werk te zijn gegaan hebben de liedjes een groot deel van hun mystiek en vreemde randje verloren.  De grotere focus op het instrumentale zorgt er bovendien voor dat zijn teksten een beetje ondergeschikt worden. Weg is het spannende album voor bij de whisky in de nachtelijke uurtjes. Daarvoor in de plaats komt dus het gezellige album om op te zetten voor je bezoek. Dit is niet perse negatief, wel heel anders.