Dat de Amerikaanse Jess Williams afkomstig uit Mexico is merk je duidelijk door de aanwezige Tex-Mex invloeden, die ze op prachtige wijze in haar veelbelovende debuut Native State verpakt. Door haar sombere met snik gevoede klaagzang mengt ze country met traditionele folk. Bij opvolger Heart Song overheerst de donkere verbitterdheid en eist ze om vocaal meerdere persoonlijkheden van zichzelf te etaleren. Het is de opmars naar het volmaakte Cosmic Wink, waarmee ze zich als volgroeide singer-songwriter op de kaart zet. In een korte tijd is Jess Williamson van onschuldig tienermeisje tot een volwassen gevormde vamp uitgegroeid.

Door die zelfverzekerdheid pakt ze Sorceress totaal anders aan. Het is een minder donker geheel dan de indrukwekkende voorganger. Er valt een flinke last van haar ranke schouders af, waardoor ze zich als het lieve wereldwijze zangeresje neerzet. Met de hemelse, dromerige As the Birds Are en Ponies in Town ballads bindt ze een meer toegankelijk publiek aan zich. De creativiteit zit dan wel in de mainstream hoek en is hierdoor minder spannend, maar blijft kwalitatief continu van hoog niveau.

Toch zijn het die nummers als de verstillende country Sorceress titeltrack en het retro dramatische How Ya Lonesome met heerlijke jaren zestig melancholiek, welke er door prachtige avondschemer begeleiding sterk bovenuit steken. Het zoete Wind on Tin moet het vooral van de prachtige zachte breekbare zang hebben, een kwetsbaarheid die Jess Williams perfect uitspeelt, en waarmee ze tig mannenharten laat smelten. Iets waar ze zich ook met het kampvuur vlammetje in het meerstemmige Rosaries at the Border mee op de been houdt.

Het vrij standaard Smoke wordt door de licht psychedelische uitbarsting gered die op het einde nog eventjes van het strakke pad afwijkt, en net nog die onverwachte afslag neemt. Dat ze daarbij ook net de verkeerde kant opduikt bewijst ze met het weinigzeggende door synthesizers afgewerkte Infinite Scroll en het slaperige Americana gevalletje Love’s Not Hard to Find.

Zelfs het kale Harm None blijft te voorzichtig, haar stem kan best wel tegen een stootje, maar dit verzandt in lichtgevoelige gospel. Bij het verhalende Gulf of Mexico kom je op de tweede bladzijde tot de conclusie dat je het boek al eens eerder gelezen hebt, en ontdek je waarom er zo weinig van is blijven hangen. Ondanks de veelbelovende ontwikkeling in haar stembeheersing overtuigt Jess Williamson uiteindelijk op Sorceress toch minder dan met het zwaardere Cosmic Wink.