Jerry Leger debuteerde in 2005 nog tijdens zijn tienerjaren als onafhankelijk singer-songwriter in de Upper Beaches van Toronto. Een opa die je als kind confronteert met Hank Williams, dat laat onmiskenbaar zijn sporen na. Talloze decennia na de korte glorieperiode van de meesterlijke honky tonker blijft de fascinatie voor de niet zelden in mystiek badende verhalen. De jonge Canadees blijkt evenmin ongevoelig voor The Beatles en Lennon en naast de evidente  sporen van Dylan sluipen invloeden van Everly Brothers en Lightnin’ Hopkins in zijn oeuvre, ook echo’s van de muziek van iconische landgenoten als Neil Young en Gordon Lightfoot klinken door.

Dat is overduidelijk merkbaar als je  Legers oeuvre overschouwd, naast nevenprojecten zoals als The Del Fi’s met Lo-fi rock’n roll en Bop Fi’s, poëzie op een jazz getint soundtrack, is er werk onder de schuilnaam Hank Holly  Bovendien zijn er een tiental solowerkjes die sinds Michael Timmins zich over de man ontfermde ons bereiken via het Latent label. Na het uit 2014 daterende Early Riser volgde  Nonsense and Heartache en voor de Corona periode plaatsten we maar al te graag Time Out For Tommorrow in de kijker. In isolatie tijdens de pandemie publiceerde Leger Just the Night Birds, een poëziebundel er was een gefilmde registratie van een huisconcert met bijhorende soundtrack Songs from the Appartement.

Op Nothing Pressing vinden we twee songs terug die Leger thuis op zijn oude Tascam vastlegde, Underground Blues en Sinking in zijn ruwe schetsen folkblues. Nothing Pressing, Protector en Still Patience baden in een identieke intimistische sfeer, producer Timmins voegde ukelele bij de titeltrack en de aanvullende harmoniezang is van bassist Dan Mock. Als drummer Kyle Sullivan de ritmesectie complementeert, wordt uit een totaal ander muzikaal vaatje getapt. Kill It With Kindness en Have You Ever Been Happy schakelen in hogere versnelling en sleuren je  mee in de dynamische drive met rauw elektrisch snarenwerk.

Dat gebeurt overigens ook moeiteloos bij de overige tracks. De karakteristieke harmonica en gitaarpartijen in Recluse Revisions refereren naar Neil Young, de pedalsteel versterkt het prairie gevoel. Wait A Little Longer, een harmonische duet met Angie Hilts, sluit daar naadloos bij aan terwijl in With Only You de invloed van Lennon maar ook de Fab Four doorschemeren. Jerry Leger voegt weerom een bescheiden meesterwerk toe bij het uitermate aanbevolen oeuvre.