“These are the days of heaven”, zingt Jerry Joseph, een bedrieglijk optimistisch moment, in de rauwe opener schuilt een dreigende cynische ondertoon die verder uitgebouwd wordt met de niet te onderschatten steun van The Stiff Boys, een schuilnaam voor de voltallige Drive-By Truckers, die hun oude vriend ondersteunen in de stilaan vertrouwde Dial Back Sound Studio in Water Valley in Mississippi.

Jerry Joseph beleefde  een woelige jeugd die zich afspeelde in San Diego en een strenge kostschool in Nieuw Zeeland waar hij als onhandelbare tiener terechtkwam en na problemen als minderjarige delinquent  terug naar Californië werd gedeporteerd. De jongeman had ondertussen gitaar leren spelen en zette begin jaren tachtig in Arcata Little Women op, een formatie die tussen rock en reggae pendelde. Na het opdoeken van Little Women opereert Joseph sedert de tweede helft van de jaren negentig  onder schuilnamen zoals Jackmormons, Stockholm Syndrome The Denmark Veseys en brengt een reeks soloplaten uit.

Widespread Panic pikte songs op en Patterson Hood  toonde zich evenmin ongevoelig  voor Joseph’s songwerk. Hij engageerde zich als producer en trommelde zijn kompanen van DBT op en dat resulteert in opzwepende alt. country.  Die ondersteunt de verhalen die Joseph’s  niet bepaald optimistische visie op de hedendaagse gebeurtenissen reflecteren.  Een fel Full Body Echo klinkt enigszins als Graham Parker in zijn ‘angry young man’ periode.

In bijtende triades haalt Joseph uitvoerig uit met stevige mokerslagen, zoals het op rauwe riffs botsende Sugar Smacks. “Everybody  has a reason to march but the fascists in the White House only laugh and pull another trigger, we might really need  a gun”. Een somber, hallucinant dagboek van zijn omzwervingen in de oorlogsgebieden van het Midden Oosten  en conflicthaarden in Mexico en het thuisland. In een strijdvaardige song komt zowat alles wat misloopt aan bod. Een beschamende observatie van de huidige wereld waarin het onderscheid tussen ‘pigs’ en ‘priests’ vervaagd,  accuraat gevat in striemende punkrock waarin ‘gesneuvelde’ helden als Dee Dee Ramone, Johnny Thunders en Joe Strummer passeren, evenals David Bowie.

Voor laatstgenoemde is er Black Star Line na de dood van Bowie gecomponeerd, als tiener woonde Joseph een concert van de geniale rockster bij tijdens de Diamond Dogs Tour in ’74, een adoratie die nimmer wegebde en opwelt in een op geïnspireerd toetsenwerk van Jay Gonzalez gebouwd eerbetoon. Dead Confederate hekelt de blijkbaar onuitroeibare racistische erfenis uit het Zuiden, voor de gelegenheid wordt Jason Isbell na dertien jaar herenigd met Drive-By Truckers en deponeert  fraai slidewerk in een van de hoogtepunten van dit opmerkelijke werkstuk.