Twee gitaren en een bas, met dat ‘beperkte’ instrumentarium vult Jenny (Trilsbach) Wren (naar een song van Macca) een uit Essex afkomstige zangeres en Her Borrowed Wings haar tweede, in een recycleerbare hoesje verpakte langspeler. De akoestische gitaren van Ben Gallon en Ben Fisher ondersteunen de zangpartijen van Wren die de grote baskist eigenhandig en met verve bepoteld in dertien homemade songs afwisselend gecomponeerd  door Wren en haar muzikale kompanen.

Vanaf de eerste song, A Sailor’s Blues krijg je, niet alleen de indruk dat er iets bijzonder aan de hand is. A Sailors Blues is een korte ritmische fingerpickingoefening die de weg effent voor het prachtige The Leaving helemaal in de traditie van vergeten zwarte bluesladies uit lang vervlogen tijden. In de folkachtige tune Until It’s Time To Go trekt Wren de rauwe vocale registers open terwijl de primitieve ritmiek van Sick And Tired, niets te maken de gelijknamige song van Chris Kenner, de R&B shouter uit New Orleans, maar de enige songs van het trio die  gezamenlijk tot stand kwam. Bijzonder aanstekelijk werk en dat kan ook van de swingende ragtime van Don’t Bring Me Down gezegd worden.

Zonder uitzondering met bezieling vertolkt, luister maar eens naar het doorwrochte Sucker On The Vine. Hoewel we Jenny ergens “this song is a lie” horen zingen getuigt deze gevarieerde collectie van een ontwapende eerlijkheid die bij iedere beluistering sterker beklijft.

Haar eerste album Dead Man’s Hat werd hier schandelijk over het hoofd gezien, dat mag niet  meer gebeuren met A Soup. Dit stripped down werkstuk met een inventieve combinatie van uiteenlopende rootsy stijlen getuigt van een tijdloos allure en creëert meteen de perfecte aanleiding voor een tourneetje in onze contreien.