Met zijn album The New Breed, uitgebracht op het coole International Anthem label uit Chicago, creëerde gitarist Jeff Parker in 2016 een waar meesterwerk. Een album vol sample knip en plakwerk met een warmbloedige doorstroming die zo organisch en coherent klonk dat je verbaasd was over de manier waarop het album tot stand was gekomen. De plaat verkreeg over de afgelopen 3 jaar een ware heldenstatus, het album belandde ook moeiteloos in onze jaarlijst, en het was dus echt wachten op een nieuw album.

Dat is er nu en laten we maar gelijk duidelijk zijn: Suite For Max Brown heeft dezelfde impact als The New Breed 4 jaar terug had. Op het nieuwe album is Parker wederom volop aan de slag gegaan met samples, alleen is het nu zijn eigen opgenomen muziek die hij daarvoor gebruikt. Hij heeft daarnaast muzikanten gebruikt om die nieuwe muziek met hun eigen spel in te kleuren. Hoewel eigenlijk toch gewoon een soloproject heeft hij de bijdragende muzikanten de eer bewezen door het album onder de naam Jeff Parker & The New Breed uit te brengen.

Suite For Max Brown, een ode aan zijn moeder van wie de jeugdfoto op de hoes ook is, kwam tot stand met de hulp van bassist/mixer/co-producer Paul Bryan, pianist/saxofonist Josh Johnson, piccolo trompettist Rob Mazurek, celliste Katinka Kleijn, trompetspeler Nate Walcott en drummers Jamire Williams, Makaya McCraven en Jay Bellerose. Parkers dochter Ruby Parker zong de vocalen in voor Build A Nest.

Maar het was vooral wederom Parker die als multi-instrumentalist het meeste werk deed en de ruggengraat van Suite for Max Brown is. Het gros van de composities schreef hij zelf, al is After The Rain natuurlijk een compositie van John Coltrane en bevat Gnarciss elementen van Joe Hendersons Black Narcissus.

Reuze knap hoe Parker zijn composities opbouwt, drive en kracht geeft. Vooral het eerste gedeelte van het album, met het leeuwendeel van de tracks van Suite for Max Brown, heeft een overweldigende overtuigingskracht. Ze luisteren als een hallucinerende trip aan je voorbij, op de tip van je stoel gezeten. Knap hoe hij jazz, hiphop, rhythm & blues en elektronica een frisse moderne beluistering meegeeft. Nog knapper hoe hij zijn samplewerk in warmbloedige tracks heeft vorm gegeven.

Build a Nest, het stoere C’mon Now en het heerlijk dik groovende Fusion Swirl vormen gelijk zo’n pracht openingsdrieluik dat je al helemaal verkocht bent. De mooi warrig klinkende gitaar-ode aan de regen in Coltrane’s After The Rain, het mooi dromerige, atmosferische electronic klankenspel Metamorphoses, het heerlijk open en vrije jazzspel van Gnarciss, het spel tussen elektronica en gitaar van Lydian en het fijn verdwaasde toetsen vs gitaar intermezzo wat Del Rio is, het is allemaal even spannend.

Kant twee kent, zoals eerder gezegd, maar drie composities, waarvan 3 for L een mooie lome samenwerking tussen Parker en drummer Jay Bellarose is en Go Away tot het allerbeste behoort wat Parker ons tot op heden liet horen. Wat een overweldigende, door Afrikaanse invloeden beïnvloede groove, door ritmetandem Paul Bryan en Makaya McCraven genadeloos goed neergelegd, wat een onderhuidse spanning met keys en wat een verrukkelijk gitaarspel van Parker.  Lekker uitbundig en los gespeeld en tot grote hoogten geduwd. Hypnotiserend.

Ook de veelgelaagde albumafsluiter Max Brown is een uitermate geslaagde compositie waarbij een volledige band Parker, die hier niet alleen gitaar speelt maar ook de Korg MS20 en JP-08 bedient, terzijde staat. Wederom een heerlijk vrije compositie in een groovy hiphopsfeer met fijn soleerwerk waarop Parker experimenteert met sound en sfeer en daar weer iets wonderbaarlijk moois en spannends neerlegt.

Suite For Max Brown is het uitermate geslaagde vervolg op het hemelbestormende The New Breed. Een album dat geen blauwdruk van dat album maar een nieuwe vrije interpretatie van de gevonden muzikale stijl genoemd mag worden. Suite for Max Brown is een uitzinnig jazzalbum nieuwe stijl.