Jeff Parker is een zich altijd opnieuw uitvindend gitarist, al vanaf de eerste dagen dat hij met zijn eigenzinnige spel de fameuze Chicago band Tortoise kwam versterken en zich groots aan de wereld presenteerde. Met twee, op het coole Chicago International Anthem label, verschenen soloalbums The New Breed (2016) en Suite for Max Brown (2020) maakte hij de afgelopen jaren  duidelijk een wonder op gitaar te zijn. Innovatie in alle facetten.

Forfolks is zijn derde album voor het label (zijn zevende solo in totaal) en tevens zijn eerste waarop hij alleen met zijn gitaar te horen is. Al is dat bij Parker nooit één gitaar alleen. Hij weet zich al jaren prettig raad met alle ‘hulpstukken’ in techniek die voorradig zijn en gooit zijn gitaar net zo gemakkelijk door de effecten als dat hij zijn spel samplet, via de computer ontregelt, verdubbelt of zelfs verdrievoudigt.

Parker is een gitaar- en effecten-wizard die tegelijkertijd veel warmte in zijn composities legt en daardoor altijd onnavolgbare composities weet te creëren. Forfolks is gelijkmatiger in sfeer dan zijn heerlijke, eerder genoemde, voorgangers. Zo zonder muzikale gasten komt zijn spel nog machtiger aan het licht.

Forfolks bestaat uit één track die we al kenden van Tortoise (La Jetée), een interpretatie van Monk’s Ugly Beauty, een bewerkte traditional (My Ideal) en een eigen classic (Four Folks) en vier compleet nieuwe composities, waarbij het heerlijk lang opgerekte Excess Success, een vrije composities in een loop-gedreven drone, je in een weldadige sfeer van meanderende rust brengt. Waar de fabuleuze titeltrack al het nodige prachtige voorwerk heeft gedaan.

Parker nam de composities in zijn tot Sholo Studio omgebouwde thuisstudio in Altadena (Californië) in twee dagen in juni op met producer Graeme Gibson. Composities die hoewel vol met jazzstructuren en de vrijheid die het genre nu eenmaal biedt, net zo hard de alternative rock en folk induiken. De vrije manier van spelen die hij kiest krijgt door zijn geniale gebruik van effecten steeds veel diepte en brengen onverwachte emoties met zich mee.

Forfolks is geen gemakkelijke gitaarluisterplaat. Doordat Parker zijn composities altijd innovatief opzet voorkomt hij voorspelbaarheid en intrigeren zijn tracks als niets anders. Parker is, volledig op eigen kracht, ‘on top of his game’ op de acht composities die het album bevat. Muziek die overrompelt, uitermate boeit en als geen andere (jazz)gitaarplaat klinkt. Derhalve is dit een machtig vervolg op het onvolprezen Suite for Max Brown.