Alweer 25 jaar geleden kwam Grace, het magnifieke debuut en enige echte album van zanger/gitarist/songschrijver Jeff Buckley uit. Op 28 juli 1994, een paar weken voor de officiële release van het album, speelde Buckley met zijn band als onderdeel in de langlopende serie concerten onder de naam Morning Becomes Eclectic, in de studio’s van KCRW radio op de campus van Santa Monica College, Californië. De opnamen zijn nu als EP op vinyl uitgebracht voor Black Friday.

Buckley en zijn band (gitarist Michael Tighe, bassist Mick Grøndahl en drummer Matt Johnson) blijken een paar weken voor de release al in een verpletterende bloedvorm. Want wat klinken songs als Mojo Pin, Corpus Christi Carol, Grace, So Real en Lover, You Should’ve Come Over live al verbijsterend goed. Wat een geweldige groep muzikanten heeft Buckley toch om zich heen.

Natuurlijk is het Buckley die met zijn ongelooflijke stem de band meetrekt in een storm van emoties. Het blijft een groots genot Buckley zo heerlijk ongeremd te horen zingen, zonder reserves en zo vrij als je een geweldige zanger maar wilt horen. En wat bouwt hij de songs al geweldig vrij naar nieuwe vormen om. Met zijn gitaar en stem duwt hij elke song, zo heerlijk onconventioneel in vorm, steeds weer naar nog grotere hoogten.

Zoals we van Grace weten is elke song volledig raak en zo vol van emotie als je maar heel weinig hoort. Buckley was een zanger met een uitzonderlijke pure stem die vrijheid en emoties moeiteloos in zijn tijdloze zanglijnen wist te leggen. Iemand die ook nog eens een geweldig gitarist was die met origineel, gedurfd en vrij spel immer wist te ontroeren. Luister alleen de intro’s van de songs hier vastgelegd maar. Met het (Chocolate) intro van Mojo Pin, dat klinkt als een ode aan de door hem zo geliefde Cocteau Twins, als een van de allermooiste.

Ongelooflijk hoe deze songs toch blijven imponeren, na 25 jaar niets hebben ingeleverd van hun magie en even verbijsterend hoog boven zo ontzettend veel andere muziek blijven uitstijgen. Iemand zo groots als Buckley komt maar zo weinig voorbij en Grace had zo ongelooflijk veel impact toen het uitkwam dat Buckley’s dood nog steeds als iets klinkt wat niet daadwerkelijk gebeurd is. In mijn muzikale leven wordt hij nog dagelijks gemist, zo laat Live on KCRW: Morning Becomes Eclectic EP maar weer eens optimaal horen. Absoluut briljant.