Jeb Barry zou naar verluidt zo’n slordige 4000 songs gecomponeerd hebben, slechts een fractie daarvan vond de weg naar langspelers als Milltown. Tegenwoordig verblijft hij in de Berkshire Hills in New England de schilderachtige streek waar iconische singer-songwriters als Arlo Guthrie leefden, ook James Taylor vond er een thuishaven. Niet toevallig verwijst de titel van de nieuwe dubbellaar naar Texas.

Barry verbleef een tijdje in de Lone Star State en de verhalen die hier passeren refereren naar die periode zoals Galveston ’92 een truck op de highway ,een meisje op die weg en de blauwe gloed van zwaailichten… een tragisch, op ware gebeurtenissen gebaseerd, verhaal ontrold zich in een sombere, haast cinegrafische evocatie. Het door dobro en scheurende harmonica aangedreven Gravel Roads and Whiskey Bars is helaas, een meer universeel verhaal. Uit wanhoop soelaas zoeken in alcohol en nog dieper in miserie verzinken, het kan iedereen overkomen op een willekeurig plaats ook buiten Texas of de VS.  Dat tonen ook de overige observaties van uitzichtloze situatie aan. Onbeantwoorde liefdes, de vlucht in eenzaamheid en het knagende heimwee, Barry  verwerkt het in rauw, oprecht songwerk zoals als Miss Mississippi, “headlights in the rearview mirror is all I need”

Op de eerste cd The Sainted krijgt hij daarbij ondersteuning van zijn oude gabber gitarist Michael O’Neill en een volwaardige ritmesectie opgebouwd met Chris Sampson en Josh Pisano. Die combinatie drijft het tempo bij momenten op zoals in The Girl Never Loved Me of het eveneens door ritmische snarenwerk aangedreven If This Heart Had Walls terwij we met Sad Song en  Home meer ingetogen passages beleven.

Het tweede schijfje The Saintless toont nog sterker de reflectieve singer-songwriter, in het geval van Jeb Barry duiken daarbij onvermijdelijk vergelijkingen op met de Texaanse troubadoursgilde, Townes Van Zandt Guy Clarke of Steve Earle zijn nooit ver weg in dit geheel akoestische opgebouwd gedeelte. Barry alleen met zijn gitaar en weerom in sombere bespiegelingen gehulde verhalen over gemiste kansen I Can’t Live In Houston Anymore of nare herinneringen die terug opgerakeld worden tijdens een reünie in El Paso Sucks.

In Seemed Like A Good Idea At The Time krijgt Jeb het gezelschap van Heather Austin maar het mooie duet draagt niet meteen bij om de sfeer even op te vrolijken dat gebeurt evenmin in de samen met de Pawn Shop Saints gebrachte, sociaal geëngageerde afsluiter Refugees “Aren’t we all refugees searchin for hopen hopin’ for a save place to sleep in the home of the brave, the land of the free, aren’t we all refugees”. Wanhoop en depressie Jeb Barry weet het weerom op onnavolgbare wijze in  beklemmend songwerk te ventileren.