×

Recensie

Jazz

11 november 2019

Jean-Paul Estiévenart Quintet –

Strange Bird

Geschreven door: Jordi De Beule

Uitgebracht door: Out Note Records

Strange Bird Jean-Paul Estiévenart Jean-Paul Estiévenart Quintet Jazz 4 Jean-Paul Estiévenart Quintet – Strange Bird  Written in Music https://writteninmusic.com

Een jaar terug gaf de Brusselse concertzaal BOZAR een carte blanche aan Jean-Paul Estiévenart. Zo komt het dat de meeste gegeerde trompettist in België na 36 albums als sideman eindelijk nog eens naar buiten komt als leider. Niet met zijn trio, maar met een kwintet… en een guest van internationaal niveau. Meer dan genoeg redenen om uit te kijken naar de release van Strange Bird op 15 november!

Op zijn nieuwste plaat laat Estiévenart zich voor het eerst omringen door twee andere harmonische instrumenten: Romain Pilon zet zich achter de gitaar, Nicola Andrioli beroert de piano. De ongelooflijke lyriek van de trompettist wordt daardoor verweven met meerdere lagen die wegvallen, aanzwellen, elkaar versterken. Nicolas Thys (contrabas) en Antoine Pierre (drums), die mekaar al te goed kennen van jazzrockband Taxiwars, zorgen daarachter voor de nodige drive. Waarom Estiévenart al deze muzikanten koos? “We delen het verlangen om de energie te vinden die ons het heden doet vergeten en ons herboren doet worden in muziek en niet in noten,” geeft de trompettist aan in het begeleidende boekje. Alle composities zouden ook in twee weken tijd geschreven zijn “met de grootste emotionele spontaniteit” in Spanje, waar Estiévenart zich enkele keren per jaar terugtrekt.

Deze spontaniteit laat zich al meteen voelen in het openingsnummer Barcelona. Als een paard dat te lang op stal stond, schiet dit nummer uit de startblokken. Dartel, energiek en elegant geniet de band van de vele mogelijkheden van hun bezetting. Het geluid is tegelijk dromerig en dramatisch. Een terugkeer die je meteen bij de keel grijpt.

Nog zo’n nummer dat je naar adem doet happen is Henri. Hierop wordt de band vergezeld door niemand minder dan Logan Richardson, de enigmatische altsaxofonist die ook in het telefoonboekje staat van Nasheet Waits, Ambrose Akinmusire en Gerald Clayton. Na een korte conversatie tussen de twee blazers, gooit de Amerikaan zich in een langzaam ontsporende solo die Estiévenart dwingt om met een geluid te antwoorden dat scherper is dan we van hem gewend zijn. Maar de Belg laat zich niet kennen en toont zijn veelzijdigheid.

Het nummer Inés 11, opent hij dan weer met een gevoelige vibrato die doet denken aan Miles Davis. Het pianowerk van Andrioli is heerlijk minimalistisch en ook de rest van de band legt fijne accenten in een lied dat heel langzaam aanzwelt om plots stil te vallen en uit te deinen.

En zo is het hele album erg organisch. Estiévenart bouwt verder op bestaande banden (drummer Pierre kent hij van de band Urbex), verdiept zijn lyriek in een rijkere context, maar deinst er ook niet terug om even de frenetische tour op te gaan met Richardson in nummers als Sshhh!!! Schoonheid is uiteindelijk iets fragiels.

Zoveel bewijst ook de title track Strange Bird. Een nostalgisch pianodeuntje wordt versterkt door een melancholische trompet, maar Nicolas Thys troost op de contrabas en zo sluipt er toch weer hoop in dit nummer dat doordrenkt is van het gevoel. Meer zelfs: in dit meesterwerkje van 10 minuten komen we zelfs tot een punt waar de band aan het dansen gaat. Nog maar eens het bewijs dat Estiévenart en zijn compagnons veel kanten op kunnen. Laat je meevoeren!



  1. Barcelona
  2. Con Pasion
  3. Henri
  4. Strange Bird
  5. La Caseta
  6. Inés 11
  7. Bert's Sketch
  8. Sshhh!!!