Jason Isbell speelt zich met zijn eigen songschrijverij al sporadisch in de kijker bij Drive By Tuckers. Als singer-songwriter bewandelt de uit Muscle Shoals, Albama afkomstige gitarist die in Nashville onderdak vond, ondertussen al dubbel zo lang het solo pad. Voor de zevende studioplaat trekt hij terug op met zijn vertrouwde backingband 400 unit. Zo wordt hij weerom voortreffelijk geflankeerd door gitarist Sadler Vaden terwijl de toetsenbijdragen van Derry deBorja afkomstig zijn. Amanda Shires deelt al een tijdje liefde en leed met Isbell, het echtpaar heeft ondertussen en dochtertje, ze bepoteld vaardig en liefdevol de fiddle bij Unit 400.

Reunions is meer dan ooit een intense samenwerking met producer Dave Cobb die voor een wat ruimer sonisch klankpalet opteert.  “What have I done to help” zucht Isbell in de lang aanslepende opener, één van de tracks waarin duistere schimmen uit het verleden worden opgezocht met hulp van sfeervolle vocale backing van David Crosby. In Dreamsicle, melodieuze countrypop uit Nashville en het van prachtige harmoniezang en breekbare begeleiding voorziene Only Children keert Isbell terug naar zijn jeugdjaren en mijmert vrijuit over onbezorgde tijden, bitterzoete en pijnlijke herinneringen en de onderweg verloren vrienden.

Een van die vrienden was Neal Casal, de getalenteerde muzikant die vorig jaar zijn leven beëindigde, wordt bezongen in St Peter’s Autograph, een sober geïnstrumenteerd, aangrijpend respectvol relaas. “Used to be a ghost town, but even the ghosts got out and the sound of the highway died, there’s ashes in the swimming pool”, het zijn niet bepaald opwekkende frasen die Overseas inleiden, lekker melodieus galmende snarenspinsels temperen de pijn enigszins.  Isbell rakelt in It Gets Easier een nare droom op, de drank beheerste zijn leven opnieuw, een beangstigde gedachte voor een man die jaren geleden de flessendop resoluut afsloot.  Als vanouds een fijne met openhartig en integer songwerk opgebouwde langspeler.