De compilatieserie The Golden Years Of Dutch Pop Music groeit en groeit. Nu het aantal afleveringen is gestegen tot boven de veertig, blijkt het moment van doubleren vrijwel onvermijdelijk aangebroken. Ook is het uitgangspunt van compleetheid (‘Alle A- en B- kanten verzameld’) inmiddels losgelaten. De nieuwste ‘worp’ bevat zes behoorlijk uiteenlopende dubbelaars. Muzikaal heeft de dubbelaar met het verzameld werk van zowel Lucifer als de Margriet Eshuis Band immers niets uit te staan met de baanbrekende Group 1950 rond Peter Sjardin, waarvan op ‘hun’ dubbelaar niet alleen alle singles staan (dat waren er ook maar acht), maar ook de volledige drie albums die de groep tussen 1968 en 1975 uitbracht. Compleet is ook het singles-overzicht van Herman van Boeijen’s Vitesse. Maar de dubbelaar die aan Jan Akkerman is gewijd, komt wat fragmentarisch over. Tot slot zijn er twee dubbelaars met Nuggets, een term die sinds begin jaren zeventig wordt gebruikt voor moeilijk vindbare popsingles: in de VS verscheen toen een dubbelaar met die titel, gewijd aan – deels obscure – ‘garagerock’ uit de sixties. De twee dubbelaars met Sixties Nuggets en Seventies Nuggets in deze serie bevatten mooie muziek, geven een goed tijdsbeeld en de tracks zijn beslist niet voor de hand liggend. De samenhang moet de luisteraar er echter zelf uithalen, die is in de liner notes niet toegelicht, wat bij dergelijke compilaties wel ‘usance’ is.

Op de dubbelaar die onder de titel Jan Akkerman verschijnt, staan twee EP-tracks van Johnny & his Cellar Rockers – het eerste vehikel van Akkerman als muzikant – uit 1961 en 1962, die hem laten horen als behendig vertolker van de destijds populaire Shadows-sound. The Hunters, zijn volgende band, is vertegenwoordigd met drie tracks. Naast de Dylancover It Ain’t Me Baby en de afscheidssingle Lost Money (1968) ontbreken ook de doodgecompileerde hits Janosh en Russian Spy And I natuurlijk niet. Toegegeven, op een Akkerman-compilatie horen ze thuis, maar dat zou ook gelden voor de A- en B-kanten van de andere drie Hunters-singles en voor het resterende singlemateriaal van Johnny & his Cellar Rockers. Dit was toch de serie met ‘Alle A- en B- kanten’ aangevuld met relevant albummateriaal? In plaats van werk van de eerste twee soloplaten Talent For Sale (1967) en Profile (1970) is gekozen voor de overbekende klassiekers van Brainbox en Focus. Dat zijn inderdaad hoogtepunten uit Akkermans oeuvre en bovendien hitsingles, maar van deze bands zijn al uitstekende compilaties verschenen in deze serie, waar deze singles uiteraard op staan. Hooguit kan worden vastgesteld dat Akkerman nooit zo’n singlesartiest is geweest, zeker in zijn solojaren niet. Pas in 1972 brengt hij zijn eerste single als solist uit, in 1973 de tweede. Dat is ook het jaar dat het Britse muziekblad Melody Maker hem uitroept tot beste gitarist ter wereld. Hij maakt dan nog deel uit van Focus en blijft dat tot 1976 doen. In dat jaar maakt hij een nieuw solo-album, maar omdat hij daarbij een zanger nodig heeft, vraagt hij Kaz Lux. Die heeft hem in 1970 nog uit Focus getrapt, omdat hij ‘vreemd ging’ met Thijs van Leer, maar nu Focus verleden tijd is, kunnen beiden kennelijk weer goed door één deur. Eli, het gezamenlijke album, laat een interessante combinatie van jazzrock, funk en blues horen. Op het vrijwel tegelijk opgenomen album Jan Akkerman, dat in 1977 verschijnt, staat de kleine hit Crackers. Hier bewerkt Akkerman opnieuw een nummer van zichzelf, want Crackers stond ook op de laatste Focus-LP. In 1974 scoorde hij al een hit met een soloversie van de Focus-hit House of The King. Een tweede duoplaat met Kaz Lux, Transparental, luidt de jaren tachtig in. Deze nieuwe dubbelaar loopt tot 1993. Daarin zit dus de onverwachte reünie met Thijs van Leer in ’85 en zijn zijn laatste singles opgenomen. Nieuw studiomateriaal heeft de inmiddels 70-jarige de laatste decennia nauwelijks uitgebracht. Zijn laatste studioplaat dateert van 2011. Wel vier live-albums en een akoestische plaat waarop deels bewerkingen van oud materiaal. Het doet echter weinig af aan de status van deze muzikale duizendpoot. Binnen deze serie had hij echter een iets vollediger benadering verdiend: ofwel inclusief aandacht voor alle bands uit de jaren zestig en zeventig – van Cellar Rockers tot Focus -, maar dan ook uitputtend, ofwel geconcentreerd op de solojaren. Als de stapel singletjes daarvoor niet hoog genoeg is, zou aanvulling met albumtracks zeker in zijn geval goed te verdedigen zijn geweest. Immers, als een Akkerman-compilatie íets verdient, is het…focus.

Tracklisting The Golden Years of Duch Pop – Jan Akkerman:

CD 1:

1. Exodus (Johnny & his Cellar Rockers)
2. Blue Tango (Johnny & his Cellar Rockers)
3. It Ain’t Me Babe (The Hunters)
4. Russian Spy And I (The Hunters)
5. Janosh (And His Big White Poodle) (The Hunters)
6. Lost Money (The Hunters)
7. Down Man (Brainbox)
8. Sea Of Delight (Brainbox)
9. Summertime (Brainbox)
10. Hocus Pocus (U.S. Single Version) (Focus)
11. Sylvia (Focus)
12. Blue Boy
13. Minstrel/Farmers Dance
14. House Of The King
15. Javeh
16. There He Still Goes (& Kaz Lux)
17. Can’t Fake A Good Time (& Kaz Lux)
18. Crackers
19. Wings Of Strings
20. Angel Watch
21. She’s So Divine
22. Skydancer
23. A Child’s Fantasy
24. I Don’t Take It Much Longer (& Kaz Lux)

CD 2:

1. Inspiration (& Kaz Lux)
2. Oil In The Family (Fuel)
3. Oil In The Family (Crude)
4. No Doubt About It
5. Blue In The Shadow
6. Pietons
7. Just Because
8. All Along The Watchtower (Special Edit)
9. Wallenberg
10. Dark Rose
11. Beethoven’s Revenge (Part 1) (Bach-One-Turbo-Overdrive) (& Thijs van Leer)
12. Who’s Calling? (Part 1) (& Thijs van Leer)
13. Trojan Horse
14. Prima Donna
15. Shame On You (Single Version)
16. Key To The Highway
17. Where’s Mah Horse?
18. Albatross
19. Love Is Uneven (Edit)