Hoewel het natuurlijk gaat om de muziek, het recenseren van dit album verdient toch eerst wat duiding. Om te beginnen over de artiest, James Cotton, volgens New York Daily News “the greatest living blues harmonica player”. Op 1 juli wordt deze singer-songwriter en mondharmonicavirtuoos 78 jaar. De man uit Tunica, Mississippi zit op dat moment zo’n 69(!) jaar in het vak. In zijn lange carrière speelde Cotton met vele legendarische muzikanten en bands. Een kleine greep: Sonny Boy Williamson, Howlin’ Wolf, Muddy Waters, B.B. King, Freddie King, Johnny Winter, Janis Joplin, Steve Miller, Joe Louis Walker, Santana en The Grateful Dead.

Het is dan ook niet gek dat een man van zijn kaliber zich op dit nieuwe album laat omringen door topmuzikanten als Joe Bonamassa, Gregg Allmann, Delbert McClinton en Chuck Leavell. Ook de productie was in handen van een grote naam, Tom Hambridge. Eerder werkte Hambridge met muzikanten als Buddy Guy, Johnny Winter, BB King, Susan Tedeschi en Jonny Lang. En dan is er nog het label dat Cotton Mouth Man uitbrengt. Dat is het gerenommeerde Alligator Records.

Toegegeven, het is misschien een wat lange inleiding om aan te geven dat zulke ingrediënten wel een overheerlijk gerecht móeten opleveren. Toch voorkomt het ook het vervallen in allerlei clichés die duidelijk moeten maken dat het hier inderdaad om een fantastisch album vol prachtige blues gaat. Bovengenoemde zegt toch zoveel meer dan die clichés? Maar goed, voor wie zich nog niet heeft laten overtuigen nog iets meer over het album:

In 13 nummers (12 nieuwe) komen allerlei overbekende thema’s uit zo’n 100 jaren blues voorbij, toch klinkt het niet 1 moment afgezaagd of gedateerd. Het zit vol energie, swingt als een wilde. De schijf bevat veel uptempo, maar ook slow blues, zoals Mississippi Mud en het prachtige, akoestische Bonnie Blue.

In de jaren 90 van de vorige eeuw zorgde de band The Red Devils met het album King King voor een korte herleving van de blues. Wellicht kan Cotton Mouth Man nu eenzelfde effect hebben, de muziek roept namelijk veel herinneringen op aan dat album, het heeft eenzelfde positieve energie. Geen moment krijg je het gevoel dat een 78 jarige op de mondharmonica speelt, James Cotton klinkt als een jonge, wilde blueshond. Over zijn muziek zegt hij dan ook: “I feel so happy about the music in this album. The blues is all about feeling. If I don’t feel it, I can’t play it. My hope is that everyone who listens feels it. I know I sure did!”

Dat plezier voel je inderdaad! Met Cotton Mouth Man laat James Cotton horen dat hij én de blues nog altijd springlevend zijn. Blues saai? Geenszins! De roep om zomer en festivals wordt alleen maar groter bij het beluisteren van dit heerlijke album. Voetjes van de vloer!