×

Recensie

Jazz

07 juli 2015

James Brandon Lewis

Days Of Freeman

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Okeh

Days Of Freeman James Brandon Lewis Jazz 4.5 James Brandon Lewis – Days Of Freeman Written in Music https://writteninmusic.com

Dat de nog maar 31-jarige James Brandon Lewis een van de fijnste tenorsaxofonisten van zijn generatie is werd met zijn vorige album, het geweldige Divine Travels, wel heel erg duidelijk. Met Days Of Freeman zet hij die lijn moeiteloos voort.

Brandon Lewis mag met zijn nieuwe album Days of Freeman nu echt een fenomeen genoemd worden. Wat een geweldige flow heeft deze man toch en wat beheerst hij een fijn spectrum aan emoties. Days of Freeman is zijn ode aan de hiphop en Freeman is de verwijzing naar Freeman Street in Buffalo, New York, waar Brandon Lewis begin jaren 90 muzikaal met hiphop werd opgevoed. In het geweldige duo Jamaaladeen Tacuma op bas en Rudy Royston, heeft hij de ideale ritmesectie gevonden om optimaal te grooven en knallen en dan weer te ontroeren.

Opgebouwd in 4 suites met een officieel Foreword en afsluitende Epilogue is Days Of Freeman een fraai rond verhaal geworden dat steeds door de diverse Breaks verbonden wordt. Het eerste deel Buffalo Brave refereert aan het beroemde basketbalteam uit Buffalo, het tweede deel Good Ol’ Golden Days verwijst volledig naar de gloriejaren van de uitdagende, veelal op jazztracks gesneden, hiphop uit de late jaren 80 en de jaren 90 (dus ver voordat de hiphop in commercialiteit en vrijblijvendheid en tekstuele dompraat bijna ten onder ging), het derde deel Continuum verwijst dan weer naar de oorsprong, in alle facetten, van alle Afrikaanse Amerikanen en het vierde deel Planetary Movement gaat over het ontdekken van en het fantaseren over het ontsnappen naar andere planeten.

In een totaal van 19 composities gaat Brandon Lewis weer optimaal op muzikale ontdekkingsreis. Van straight jazz naar groovy jazz ( hoe lekker wil je een groovende jazztrack hebben als Able Souls Dig Planets????) en met stevige rock doortrokken (Lament for JLew) naar prachtig ingetogen (Bamako Love) zoekt hij zijn prachtige weg in uitdagende composities die door zowel oldskool rap (HPrism in het titelnummer) als zang als gesproken tekst (Pearl Lewis in de opening en titeltrack en in de diverse Breaks) subliem worden aangevuld. De muziek die de mannen maken klinkt spontaan (luister in dat geval vooral eens naar het intro van Boom Bop Bop) en super opwindend. Vooral omdat alle drie de muzikanten hun kansen pakken om binnen de composities te schitteren. Maar hoe goed Tacuma en Royston ook spelen (Black Ark!!) het is steeds Brandon Lewis die met zijn weergaloze spel de show steelt. Zijn virtuoze techniek gekoppeld aan het vermogen constant zichzelf uit te dagen en steeds weer net iets anders te spelen maakt hem op deze leeftijd al een echte grootheid. Zijn vrijheid in spelen maakt dat ook zijn medemuzikanten steeds meer uitdaging gaan zoeken en daardoor ook gaan excelleren. Iets dat de grootheid van Brandon Lewis nog eens extra duidelijk maakt.

James Brandon Lewis bewijst met zijn derde album Days of Freeman mijn absoluut favoriete jazzsaxofonist van dit moment te zijn. Geweldig album!!



  1. Foreword
  2. Brother 1976
  3. Of Dark Matter
  4. Black Ark
  5. Break I
  6. Days of FreeMan
  7. Bird of Folk Cries
  8. Break II
  9. Wilson
  10. Lament for JLew
  11. Break III
  12. Bamako Love
  13. Boom Bap Bop
  14. Steelo
  15. Break IV
  16. Able Souls Dig Planets
  17. Speaking from Jupiter
  18. Unarmed with a Mic
  19. Epilogue (Brother 1976)