De Deense meestergitarist Jakob Bro heeft een nieuw trio geformeerd met de Spaanse drummer Jorge Rossy en de Noorse trompettist Arve Henriksen en brengt nu met Uma Elmo hun eerste gezamenlijke album uit.

Nogal duidelijk natuurlijk dat je in deze setting een geheel ander album krijgt als Bro het afgelopen decennium met bassist Thomas Morgan en drummer Joey Baron maakte. Het prachtige spel van Henriksen, een muzikant die immer verrast met haast fluisterend spel dan weer melancholisch melodisch klinkt, sluit als optimale sfeerzoeker perfect bij Bro aan. Rossy, bekend geworden van zijn spel binnen het eerste trio van Brad Mehldau, maakt indruk met ingetogen immer verrassende percussieklanken.

Het gezelschap had elkaar dan wel vooraf gesproken over de telefoon maar kwam pas echt bij elkaar toen studiotijd in het Zwitserse Lugano geboekt was. Wat er vervolgens, onder leiding van ECM baas Manfred Eicher, plaatsvond mag als pure magie omschreven worden.

Bro is een gitarist die met zijn spel verstild naar de juiste sferen zoekt en met pedalen en effecten daar nog meer avontuur en uitdaging aan bijdraagt. Zijn composities hebben een basis in de folk en brengt hij met zijn vrije geest de jazz in om er vervolgens met de muzikanten die hij om zich heen heeft verzameld met immer onverwachte nieuwe muziek uit te komen.

Uma Elmo, een album met een titel die de middelste namen van zijn twee kinderen herbergt, is een zeer persoonlijk album. Een album vol composities die in de huiselijke kring gecreëerd werden. Niet alleen pakte Bro de ruimtes om nieuwe muziek te schrijven terwijl zijn jongste in bed lag om in de middag wat bij te slapen, tevens pakte hij de mogelijkheid om overleden vrienden te herdenken. En daar vervolgens weer muziek bij te schrijven.

Het prachtige To Stanko, is Bro’s ode aan de alweer drie jaar geleden overleden Poolse trompetgrootheid Tomasz Stanko waarbij hij vijf jaar in de band speelde (zogenaamd Stanko’s Scandinavische band, waar naast Bro ook onder meer pianist Alexi Tuomorila in speelde). Mooi om Henriksen hier op zijn volledig eigen manier van spelen trompetklanken aan toe te horen voegen.

Het al net zo fraaie Music For Pigeons heeft dan weer een directe link naar Lee Konitz, de legendarische saxofonist waarmee Bro veel speelde, en die ook op vele van zijn albums te horen was, en die vorig jaar onverwachts aan de gevolgen van corona overleed. Het was Konitz zelf trouwens, die met de titel voor de ode aankwam.

Uma Elmo is een prachtig en intens album geworden. We zijn van Bro gewend dat hij ingehouden kan spelen maar niet eerder klonken zijn composities zó verstild. Met Henriksen als grote kracht naast zich, een muzikant die ook op sfeer en subtiliteit speelt, heeft hij wederom een perfecte muzikale metgezel. Rossy voelt hun spel met elegant ingehouden tegelijk subtiele percussie naadloos aan.

Ingetogen en subtiel, met af en toe een fijn verkwikkende resonantie, leggen de mannen op Uma Elmo een machtig spanningsveld neer dat met het prominente prachtspel van vooral Henriksen een grote meerwaarde krijgt. Bro is dan wel de componist van de stukken en de gitarist die met super interessant en immer avontuurlijk spel een eerste sfeerlaag neerlegt, het is Hendriksen die Bro’s gitaarspel en klanken naar het hoogste plan tilt. Deze hartveroverend mooi maken.

Uma Elmo is een zeer bijzonder album van drie muzikanten die elkaar met prachtig spel moeiteloos weten te vinden binnen de wonderbaarlijk mooie composities. Uma Elmo is het zoveelste bewijs van de zeer bijzondere kwaliteiten van gitarist en componist Bro en hij trekt Rossy en vooral Henriksen moeiteloos mee de grootsheid in. Uma Elmo is een album als geen ander.