De legende van altsaxofonist Lee Konitz blijft in de hoofden van vele jazzmuzikanten hangen. Vooral ook die van Jakob Bro. Geen wonder dus dat hij en ECM besloten om tien jaar geleden gemaakte opnamen met de jazzheld nu toch nog uit te brengen. Bro en Konitz hadden met Bill Frisell, Jason Moran, Thomas Morgan en Andrew Cyrille een absolute sterrencast in de studio.

Taking Turns is een plaat met dus een indrukwekkende lijst aan muzikanten, die ook allemaal met volledige naam op de cover van de plaat staan. Toch staat er als eerste Jakob Bro. Hij was het die alle stukken schreef en alle muzikanten bij elkaar kreeg in de New Yorkse Avatar studio’s. Interessant hoe een jonge garde jazzmuzikanten en hun oudere helden chemie met elkaar vonden.

De beelden die van Konitz te zien zijn in de meesterlijk film Music for Black Pigeons zullen mijn netvlies nooit meer verlaten. Om niet teveel te verklappen: (een ieder die ook maar een greintje liefde voor jazz heeft zou die film moeten zien) Konitz maakt met zijn spel en zijn wat dwarse persoonlijk grote indruk. Hij is het ook die de poëtische titel voor de film uitspreekt.

De opnamen die nu op Taking Turns te horen zijn, zijn van tijdloze klasse. De ruimtelijke stukken van Bro zijn geweldig en geven de muzikanten de ruimte om hun meesterlijke spel grandioos naar voren te laten komen. Waarbij het fantastische spel (hij was toen reeds 86 jaar) van Konitz maar weer eens een openbaring is. Wat een frasering, wat een fabuleuze techniek, wat een ongelooflijke warmte in zijn spel.

Natuurlijk wordt Konitz opgetild door al die andere muzikanten in de studio. Want wat een geweldig spel laten ook Cyrelle en Morgan als onnavolgbare ritmesectie, Moran en Frisell als de ‘andere’ gitarist op deze opnamen horen. De composities van Bro lenen zich uitstekend als bandproject maar tevens optimaal om op eigen kracht de klank te bepalen.

Taking Turns geeft in zeven tracks maar weer eens aan op wat ongelooflijk niveau deze muzikanten muziek maken. Dit zijn muzikanten die jazz leven, alleen maar bezig zijn met beter worden omdat ze alle uitdagingen aangaan in hun spel. Het brengt een album vol ongelooflijke muziek die even hartstochtelijk als uitmuntend is.  De composities van Bro brengen het allerbeste in deze muzikanten boven.

Taking Turns bevat fantastische opnamen en het is ongelooflijk dat deze niet eerder uitgebracht werden. Een album dat niet alleen een wel heel fraaie ode aan de grote klasse van Konitz is,  maar evengoed aan de jazz in het algemeen. Na het uitmuntende September Night, de ‘vergeten’ live opnamen van het Tomasz Stanko Quartet, is Taking Turns een al net zo’n briljante aanwinst aan de schatkamer die ECM herbergt.