December Song van de Deense gitarist Jakob Bro is het derde deel van een indrukwekkende trilogie die met Balladeering (2009) startte en met Time (2011) voorgezet werd. Met een droombezetting brengt Bro ook in het derde deel weer muziek van innemende eenvoud en zangerige lichtheid, muziek die diep verankerd is en lang blijft doorklinken. Het begon met Paul Motian (slagwerk), Lee Konitz (altsax) en Bill Frisell als tweede gitarist alsmede Ben Street als bassist. Vanaf Time nam Thomas Morgan de bas-rol over en nu bij December Song voegde Craig Taborn zich bij het gezelschap. Ook al kon Paul Motian niet meer aan de opnamen van Time meedoen – hij overleed in november 2011 – je kunt hem zelfs op het nieuwe album December Song nog duidelijk bespeuren en horen.

Lee Konitz klinkt op al deze drie albums – tot zijn eigen verbazing – zo goed als nooit tevoren. Hij lijkt zich het meest zelf erover te verbazen wat hij aan het doen is:“I spent my whole surprised also about what he is doing: “I spent my whole life being influenced by Charlie Parker, Lennie Tristano, Lester Young and all the great jazz players and all of a sudden I play whole notes and half notes and chord progressions and I don’t know why. It’s not folk music, it’s not jazz, it’s not pop music, it’s not funk, you know, it’s just balladeering or whatever.”

Bro’s en Frisell’s gitaarlijnen werken als Möbiusbanden. In golvende bewegingen slingeren ze om en door elkaar heen. Het is verbazingwekkend hoe Konitz’ klank eruit voortkomt en ieder song aan het zingen krijgt. Zijn af en toe brokkelige toon is hier het ideale medium. Deze geeft het geheel een zekere gratie en een wonderschone stemmigheid. Met zijn onfeilbaar fijnzinnig gevoel voor melodie en vorm plaatst Thomas Morgan, een van de meest bijzondere bassisten van dit moment, zijn accenten en houdt het geheel daarmee open. En dan nog een pianostem? Er zijn maar weinigen die inherente mogelijkheden zo kunnen benutten als Craig Taborn met zijn onvoorwaardelijke gerichtheid op klank en vorm. Zijn bijdrage is dan ook significant. De melodische lijnen ontvouwen zich hier en bloeien dankzij de generositeit en alertheid van alle betrokkenen. Samen ontginnen ze schatten en laten ze deze schitteren. Bro en Co. gaan daar verder waar Carla Bley’s legendarische Utviklingssang (Social Studies , WATT 1981) ooit ophield. Ook bij Bro spiegelen zich op een bijzondere manier dieperliggende eigenschappen van het Scandinavische lied. Bro ontdekte deze voor zichzelf en won het vertrouwen zich op de essentie te richten en deze tot vrije ontvouwing te laten komen.

Bro, die o.a. ook tot het kwintet van Tomasz Stanko hoort, speelt de muziek van de Triologie op een tour met een andere bezetting die niet minder uitdagend en spannend is, nl. met Chris Cheek, saxofoon, Thomas Morgan, bas, en Jim Black, slagwerk. De band doet naast Duitsland, Zwitserland en Frankrijk ook België aan: 22 okt. a.s. in Gent, Bijloke. Nederlandse programmeurs en musici kunnen Bro’s klankwereld nog ontdekken.

In november zal Jakob Bro met Thomas Morgan en de legendarische Noorse slagwerker Jon Christensen in Oslo een trio-album voor ECM opnemen.