Dat de wereld in brand staat maakt de hoes van het nieuwe album van Jackson Browne wel erg duidelijk. De songs op het album bieden een mooie troost.

Behoorlijk misleidend die hoes ook omdat je een ander album krijgt dan je op basis van die hoes verwacht. Geen heftige strijdliederen tegen escalerende religies, onderdrukking, onuitroeibare ziekten maar de muzikant Browne die altijd politiek in zijn teksten verpakte en ze een sociaal, warm menselijk gevoel meegaf. Ook dat gegeven maakt Standing On The Breach weer zo bijzonder.

Als songschrijver en zanger is Browne altijd super herkenbaar geweest en zijn werk is altijd zo consistent en goed gebleven dat je hem de wat mindere periode midden en einde jaren 80 graag vergeeft. Ook is hij een van die oudere muzikanten die niet eindeloos blijft toeren met oud materiaal en doorlopend albums uitbrengt die eigenlijk niets meer voorstellen. Browne laat zijn legendarische status niet versloffen en komt ook op zijn 14de album Standing In The Breach, een collectie songs die zes jaar na zijn laatste album Time The Conqueror verschijnt, weer met een flink aantal puike songs op te proppen.

Albumopener The Birds Of St. Marks is gelijk ijzersterk, een song die hij oorspronkelijk al in 1967 schreef en waarvan de akkoordwisselingen nog wat onvoorspelbaarder zijn dan we later van hem gewend waren. De politieke tekst wordt gelardeerd met een mooie lading sociale en persoonlijke gedachten. Opvallend is gelijk om te horen hoe goed de stem van Jackson Browne, toch ook alweer 66 jaar, nog steeds is. Geen slijtage te horen. En hij weet ook altijd weer de juiste muzikanten te vinden die zijn songs nog beter maken.

Standing On The Breach kent een tijdloos geluid en songs die gelijk beklijven en bij meerdere luisterbeurten alleen maar indringender worden. Mooi is het aan het legendarische These Days herinnerende intro van het erg mooie The Long Way Around. Maar net zo mooi zijn songs als You Know The Night, waarvoor Browne teksten van Woody Guthrie ‘leende’ en er zelf een melodie bijschreef, Walls And Doors, een door Browne naar het Engels vertaalde song van de Cubaanse singer-songwriter Carlos Varela, het uptempo Which Side? en het sterke If I Could Be Anywhere, een song die verhaalt over hoe de oceaan te redden. Het album sluit met de fraai gelaagde titelsong, classic Jackson Browne, en het ingetogen Here prachtig af.