Isan
Glass Bird Movement
Glass Bird Movement is het achtste studioalbum voor de tegenwoordig in Denemarken wonende Antony Ryan en de Brit Robin Saville. Het twee decennia bestaande ISAN (Integrated Services Analogue Network) staat nog steeds garant voor elektronische soundscapes, delicate ritmes en vreemde, spookachtige geluiden.
Glass Bird Movement klinkt misschien in de oren als een wat vreemde titel voor het album. Dat komt omdat de heren het vooral moeten hebben van de nobele kunst der associatie. Zoals ze albumtitels in elkaar puzzelen, zo werken ze ook de songs uit. Hier een stukje, daar weer een bruggetje, ginds weer een mooi beeld of een woord. Dat is wat grote kunstenaars doen. Ze laven zich aan alles wat hen bezig houdt, hen intrigeert of motiveert en drukken dat uit in beeld of geluid.
Al van bij het begin (Cuckoo Down) wordt je als luisteraar meegenomen in dit betoverende en meeslepende verhaal. Zo krijgen we een soort fictieve soundtrack waarin je continu nieuwe verrassingen en geluiden tegenkomt. De songs zijn uiterst gelaagd en door voldoende ruimte te laten tussen de songs heeft iedere soundscape op zich de mogelijkheid om zoals tijdens Lace Murex open te bloeien. Zo weet het duo Ryan-Seville een erg warme sound uit de hoed te toveren.
Een van de hoogtepunten heet Parley Glove, een hypnotiserende compositie waarin het contrast tussen scherpte en focus en onzuiverheid goed uit de verf komt. Naar mate het album vordert duikt er meer pret en amusement op. Zo lonkt titeltrack naar de knisperende feelgoodambient van Aphex Twin (of Richard D. James zo u wil) en klinkt Leonardo’s Formula – met geluidjes die uit de Ataris, Nintendo’s en Sega’s van weleer gestolen lijken te zijn – al even intrigerend als de titel doet vermoeden.
Hoewel er veel variatie is, voel je aan dat de composities in wezen variaties zijn op eenzelfde weliswaar prikkelend thema. Ook geluidsmatig valt dat op, onder meer tijdens Every Since And Then dat zijn voordeel doet met koele synths, dromerige electronics en fijne micromelodietjes.
De ene beschouwt dit soort muziek als geluidsbehang, de ander wordt er vrijwel genadeloos door opgeslorpt. Kortom: een dubbeltje op zijn kant. Het knappe is wel dat de groep ervoor kiest om het speelse in haar muziek te benadrukken. Een goedkoop keyboard dat gebruikt wordt voor een enkele noot bijvoorbeeld of een stukje handmatig geknipte tapeloop, het kan allemaal in de wereld van ISAN.
Vooral naar het einde toe krijgen we loungy ambient, onder meer tijdens Slow Rings (waarin je hoort dat het duo meer is dan louter een studioproject) en het toepasselijk getitelde Risefallsleep dat net als afsluiter Linneaus een van de meest uitgesproken blikvangers op dit album is.
Glass Bird Movement is een fascinerend werkstuk vol kwetsbare electronica, een erg toegankelijke groeiplaat dat maar mondjesmaat zijn geheimen prijsgeeft.