Voor mijn persoonlijke lijstje van favoriete albums van 2015 wordt het dringen. Maar zeker is dat het vierde album van Imperial State Electric zich een plaatsje heeft veroverd. Dit is rock ’n roll zoals je het wilt horen. Met een flinke dosis soul en vooral veel 70-ies rock.

Wat dat aangaat heeft rockveteraan Nicke Anderson (Hellacopters, Entombed) niet veel veranderd aan de formule. Het is nu classic rock wat de klok slaat, perfect uitgevoerd met een kristal heldere productie. Nergens klinkt de band retro of oubollig. Het is een en al energie wat Honk Machine uit

Let Me Throw My Life Away trapt het album af. Een vleugje Kiss en een beetje B.T.O.en wat Lynyrd Skynyrd in de solo. Het lijkt onmogelijk maar met Anywhere Loud weten ze dit nummer zelfs te overtreffen. Hoogtepunt van het album. De liefde voor The Beatles is duidelijk hoorbaar in Maybe You’re Right en het tempo wordt opgeschroefd met de vurige rockers Lost In Losing You en It Ain’t What You Think (It’s What You Do). Maar de band draait hun hand er ook niet voor om met Just Let Me Know en Colder Down Here overduidelijk jaren AOR rock te maken.

Honk Machine is de volgende stap voor ISE. Nog steeds zijn rock, soul en country de basis ingrediënten, maar de band heeft ook gedurfd meerdere classic rock stijlen te integreren. En op die manier klinkt het als het meest gevarieerde album en het meest toegankelijke. Maar allemaal op de goeie manier.