Het verhaal van deze begenadigde picker begint in de voormalige Sovjet Unie. Nog voor zijn tienerjaren mocht Ilya Toshinskiy zich al een meer dan behoorlijk geschoold klassiek gitarist noemen, als hij de banjo van een medestudent  hoort is hij meteen  verkocht. Tijdens zijn eindexamen banjo aan een gerenommeerde academie in Moskou introduceert hij naast een nummer van Beella Fleck, Foggy Mountain Breakdown, een bluegrass klassieker uit 1949 van  Flatt & Scruggs. Bluegrass behoort niet meteen tot de populairste genres behoort in Sovjetland, meestal worden zelf gefabriceerde picks  gebruikt op goedkope banjo’s uit Korea en Duitsland  met een erbarmelijke klank.   Ilya zet door en richt samen met enkele toegewijde muzikanten van Russische afkomst in Nashville het bluegrasscollectief Bering Strait op waarmee hij zich in 2003 in de kijker speelt met instrumentals die naast natuurdocumentaires in het nieuwsprogramma  60 Minutes belanden. Na het ontbinden van Bering Strait wordt Ilya een veelgevraagde sessieman. Het gitaar- en banjospel van Toshinskiy  duikt op studiowerk van Glen Campbell, Tim McGraw, The Doobie Brothers en diva’s als  Dolly Parton,Reba McEntire  en Kacey Musgraves.

Met Red Grass gaat hij een stapje  verder en op zijn met uitsluitend eigen composities gevulde banjoplaat  krijgt hij de hulp van muzikanten als gitarist Jake Stargel, fiddleman en dobrofenomeen Jerry Douglas naast mandolinevirtuozen Sam Bush, Andy Leftwich en Aubrey Hayne die afwisselend met Luke Bulla de fiddle hanteert  terwijl Byron House op staande bas figureert. Omringd door zo’n uitgelezen muzikantenkransje krijg je onvermijdelijk een  werkstuk van duizelingwekkend niveau.

Hoewel er nergens sprake is van zang weet Ilya met zijn expressieve instrumentatie toch een bijzonder emotionele sfeer op te roepen. Train Station refereert naar zijn Russische thuishaven waar hij in de bittere koude op de train wachtte die naar de muziekacademie van Moskou spoorde.  In Birch Leaf horen we enkel subtiel banjogetokkel naast de bas van Byron House en na de  verbluffende fingerpicking demonstratie met zijn kompanen in Old River sluit Toshinskiy moederziel af met het poëtische Swan Song.  Het zijn net die intimistische momenten die eruit springen en dat zegt in dit illuster gezelschap meer dan genoeg over de uitzonderlijke klasse van deze banjopicker.