In 2011 kwam Iceage vanuit de DIY-scene van Kopenhagen aan de oppervlakte dankzij het album New Brigade en de wilde, rommelige liveshows. De jonge hardore punkband werd een kleine hype, trok de belangstelling van Matador Records en nam in mei 2012 een nieuwe plaat op. Dit zelfgeproduceerde You’re Nothing kreeg al flink wat goede kritieken de afgelopen weken.

De in fraai artwork gestoken opvolger van New Brigade staat vol donkere, smerige hardcore punk die soms aan pioniers als Richard Hell of The Saints doen denken maar nog meer de beginjaren van Black Flag in herinnering roept.

Opener Ecstasy dendert binnen op een golf van zware gitaren en tempowisselingen. “Pressure / Oh God no / Pressure”. Hier dreigt iemand de strijd te verliezen. Het energieniveau blijft echter hoog met Coalition. Met de industriële, instrumentale Interlude krijgen even later wat lucht en ruimte, als is de sfeer niet veel minder beklemmend.

Luisteren naar de jeugdige woede en frustratie van Iceage is uitputtend. Elias Rønnenfelt is ook geen zanger waar je een uur lang naar wilt luisteren. In Haze dreigt zijn hese, hijgende voordracht teveel te worden maar deze snelle, puntige track blijft gelukkig overeind. De oude Hüsker Dü dringt zich hier op. Dat geldt ook voor It Might Hit First; nog ziedender maar het nummer had toch een betere strot verdiend. Awake heeft een interessante structuur, ademt meer dan veel andere songs en heeft bij vlagen een lekker scherp gitaargeluid. De song loopt echter vast in een overvol refrein.

Gelukkig kent You’re Nothing nog een aantal meer overtuigende passages: het gejaagde Burning Hand heeft het dwarse, hypnotiserende van My Bloody Valentine en Sonic Youth en de combinatie marsritme en piano in Morals – gebaseerd op een Italiaans lied uit de jaren zestig – trekken de boel wat breder.

Iceage is zonder meer een opwindende band, een groep die een gore, vette sound neerlegt en die qua intensiteit velen achter zich laat. De 28 minuten van de achtbaan You’re Nothing bevatten ook genoeg momenten die bevestigen dat Iceage een belofte is. De plaat kent echter ook genoeg momenten die aangeven dat de band nog wel wat aan het materiaal mag schaven.