Muziekliefhebbers die regelmatig een bluesfestival bezoeken, die zullen Ian Siegal vast wel kennen. In ons land kent de Brit een grote populariteit en hij is dan ook regelmatig op Nederlandse podia te vinden. Dat zal komende zomer ook weer het geval zijn, hoewel nog niet duidelijk is of dat gebeurt met The Youngest Sons, de muzikanten die hem begeleiden op zijn nieuwe album The Skinny. Een album vol met lekkere ‘bluesdegelijkheid’ zoals we van Siegal gewend zijn. Maar toch anders dan anders…

Zijn blues klinkt nu namelijk meer Amerikaans, meer traditioneel dan ooit. De verklaring hiervoor is snel gevonden: Siegal toog voor de opnames naar de States. Hij nam het album op in de Zebra Ranch studio in Coldwater, iets ten zuiden van Memphis. Producer van The Skinny was Cody Dickinson (zoon van de muzikant en legendarische producer Jim Dickinson), een man die als geen ander weet hoe je muziek als ‘roots’ laat klinken.

Ook de al genoemde begeleidingsband The Youngest Sons is debet aan het geluid op dit album. De band kreeg die naam toen de muzikanten ontdekten dat ze allemaal ‘jongste zonen van’ zijn: Garry Burnside (gitaar en bas) van R.L. Burnside, Robert Kimbrough (gitaar) van Junior Kimbrough, Rodd Bland (drums) van Bobby Blue Bland en Cody Dickinson (drums, bass en ‘woogie board’, een soort washboard) van Jim Dickinson.

Het album telt elf nummers, een deel van eigen hand en een deel cover. Opener The Skinny is een heerlijk nummer om een album mee te beginnen: een lekkere opzwepende, swampy track. En over swampy gesproken, Siegal gaat verder met Stud Spider, het nummer dat bekend is gemaakt door de koning van de swamprock, Tony Joe White. In deze versie heeft het iets meer tempo, het blijft goed passen in de zuidelijke ‘Tennessee-sfeer’. Oftewel, in de stijl van de ‘hill country blues’: een bluesstijl met kenmerken als een beperkt aantal akkoorden, beperkte akkoordwisselingen en een aanwezigheid van een ‘groovy’ voortstuwend ritme. Wie meer te weten wil komen over deze stijl, Hill Country Harmonica heeft een interessante site met info over hill country Blues.

In deze stijl komen heerlijke nummers voorbij: Picnic Jam is vooral prachtig door de slide en door de samenzang. Ook Natch’l Low (Coolin’ Board) heeft een slide, nu een lekkere vuige die goed past bij de opzwepende grooves van het nummer. Mooie verrassing op Devils In The Detail is de dwarsfluit. Moonshine Minnie is heerlijk funky en soulvol, doet zelfs even denken aan Mustang Sally. Het album kent ook een akoestische parel, in de vorm van Garry’s Nite Out. En afsluiter Hopper (Blues For Dennis) is een prachtige ‘bluesrock-hommage’ aan de acteur.

Ian Siegal is een erg veelzijdige bluesmuzikant, die nog altijd openstaat voor nieuwe invloeden, die hij vervolgens ook snel onder de knie heeft. Ergens wisten we dat natuurlijk al, maar wie hiervan nog niet overtuigd was, die krijgt met The Skinny het bewijs geleverd. Nu alleen nog maar hopen dat het lukt om deze zomer samen met The Youngest Sons flink wat Nederlandse podia te bestijgen.