Zijn status als legende dankt Ian Hunter vooral aan zijn periode als frontman van Mott The Hoople (1969-1974). Hun grootste hit, All The Young Dudes, kregen ze van David Bowie, die ze in 1972 deze klassieker cadeau deed op het moment dat ze er eigenlijk mee wilden stoppen. Het leidde tot een succesvolle doorstart van Mott The Hoople en zorgde ervoor dat bandleider Hunter behoorlijk wat aandacht kreeg toen hij in 1975 zijn solocarrière startte.

Onlangs nog bracht Hunter (73 alweer) voor het eerst sinds 3 jaar weer een nieuw album uit, When I’m President, dat behoorlijk positief werd ontvangen. Van Man Overboard, het album daarvoor uit 2009, is op Written in Music een recensie te lezen.

In het kielzog van zijn laatste album is er nu een heruitgave van vier cd’s die The Chrysalis Years heet en die de periode omvat (1979 tot 1981) dat Hunter platen uitbracht op dit Britse onafhankelijke label. Ian Hunter werkte in die tijd nauw samen met Mick Ronson, die gitarist was geweest in The Spiders From Mars van David Bowie en daarna een tijdje tegelijk met Hunter in Mott The Hoople zat.

The Chrysalis Years bevat de drie officiële albums die Hunter in 1979, 1980 en 1981 op Chrysalis uitbracht, aangevuld met bonustracks. Als vierde cd is een concert van Ian Hunter in New York in 1981 toegevoegd, dat in 1983 al eens op video verscheen, maar waarvan de audio nooit in cd-kwaliteit werd uitgebracht.

Het oudste album van Ian in deze box zit, is You’re Never Alone With A Schizophrenic, dat verscheen als zijn derde solo-album. Net daarvoor was hij na twee albums (beide zonder Mick Ronson) betrokken geraakt bij de punkscene in Engeland. Zijn productiewerk voor Generation X zette Hunter weer helemaal op de kaart en zorgde ervoor dat hij voor zijn volgende solo-album ook koos voor spierkracht.

Voor de opnames spande Hunter weer samen met maatje Ronson, er werkten leden van de E-Street Band van Bruce Springsteen mee, evenals John Cale. In openers Just Another Night en Wild East is de E Street-sound het sterkst hoorbaar, met het nummer Ships bereikte Hunter zowaar de fans van Barry Manilow: die coverde het en scoorde er en Amerikaanse Top 10-hit mee.

Uit de demoversie van bijvoorbeeld Just Another Night blijkt hoe sterk die E-Street-invloed op de plaat was. Op de demo, waar die ‘magic touch’ nog niet is te horen, blijft een vrij anoniem nummer over.

De negen tracks van Schizophrenic worden in ’79 een doorslaand succes in met name de Verenigde Staten, zodat Hunter en Ronson in het daarop volgende seizoen een goedlopende tour kunnen houden. Een van de concerten, in november 1979, vindt plaats in rockbolwerk The Roxy in Los Angeles. The Roxy is op dat moment al vertrouwd terrein voor live-albums: George Benson, Frank Zappa, Bob Marley, Bruce Springsteen en The Ramones hebben er dan al opnamen gemaakt.

Ook deze groep neemt het wijze besluit het concert op te nemen en uit te brengen op het dubbel-album Welcome To The Club. Meer nog dan You’re Never Alone With A Schizophrenic laat dit album de kracht horen van de tandem Hunter-Ronson. Hoewel op die studioplaat weinig is aan te merken, wint Welcome… het dankzij de directheid en rauwheid en het contact met het publiek. Bij de introductie van Irene Wilde bijvoorbeeld: ‘This is a true story. Some people ask me if this is a true story, they say Ian,…’ Waarna toeschouwers de zin afmaken: ‘Is this a true story?’ Typisch het soort contact dat je niet met je publiek hebt in een honkbalstadion.

Bijzonder zijn ook de instrumentals aan het begin en (bijna-) slot van het concert, waarin Ronson zijn kunnen als solist (in de stijl van fiftieshelden Duane Eddy en Link Wray) kan laten horen: FBI van The Shadows en Slaughter On Tenth Avenue van The Ventures.

Op zijn volgende album Short Back ‘n’ Sides (1981) gaat Ian Hunter nog een stapje verder in het omarmen van het punk- en new wave-geluid. Niet dat de songs niet gewoon vijf, zes minuten lang zijn, de inbreng van Mick Jones en Topper Headon, beiden van The Clash zorgt wel mede voor een puntiger sound. Ian Hunter kijkt in het boekje bij deze compilatie met gemengde gevoelens terug op sommige van de songs. Lisa Loves Rock ‘n’ Roll, gewijd aan de toen 4-jarige dochter Mick Ronson, vertedert nu. Maar over Leave Me Alone is hij duidelijk: ‘Hey, everybody is allowed to fuck up every now and again. What an alarming lack of taste!’

Behalve de Clash-leden is ook Ellen Foley van de partij, al een vaste kracht bij Hunter sinds Schizophrenic. Op het 1981-album schuift ook Todd Rundgen aan als gastvocalist en -bassist. De link is snel gelegd: Rundgren was in ’77 de producer van Meat Loaf’s Bat Out Of Hell, Ellen Foley zong toen de zangpartijen samen met Meat Loaf.

Ellen Foley was een belangrijke hoofdrolspeelster op We Gotta Get Out of Here, de hitsingle van Ian Hunter eind 1979. Hunter, die in het boekje bij deze box al deze titels nog eens langloopt, zegt dat hij op dit nummer achteraf niet al te dol is. Destijds werd het gezien als een aardig gelukte poging om Foley nog eens te laten stralen in een rol als in Paradise By The Dashboard Light, hoewel dit nummer natuurlijk niet bij benadering zo goed was als Paradise.

Die single stond destijds als een van de drie extra studiotracks op het dubbele live-album Welcome To The Club, nu is het toegevoegd aan de vierde cd, die waar dat andere live-album op staat, Ian Hunter Rocks uit september 1981. Dat tweede live-album is toch heel wat minder van belang dan Welcome To The Club. Om te beginnen doet Mick Ronson niet mee, hij had zo kort na de studiosessies geen in weer een tournee, tot overmaat van ramp is besloten dat gemis mede ‘goed te maken’ met meer keyboards. Positief is wel dat dit concert vrijwel geen doublures met Welcome… laat horen. Logisch, aangezien dit concert vooral is geconcentreerd rond werk van het op dat moment nieuwste album. Nou goed, All The Young Dudes komt in beide concerten voor. Maar is het in 1981 uitgewalst tot een uitgebreide, veertien minuten-medley met drie andere Hunter-classics. Bovendien, dit Bowie-nummer is van zo’n allesbepalende invloed geweest op de carrière van Ian Hunter dat je er best twee versies van kunt uitzitten.

Terugblikkend is de periode 1979-1981 de meest succesvolle uit Hunters solojaren geweest. Tot de ‘major league’ heeft hij na zijn Mott-jaren nooit meer gehoord, maar toch wordt de donkerbebrilde krullenbos nog altijd door met name medemuzikanten respectvol beoordeeld.

De box From The Knees Of My Heart: The Chrysalis Years 1979-1981 laat horen waarom.

Tracklisting From The Knees Of My Heart: The Chrysalis Years 1979-1981:

CD 1: You’re Never Alone With A Schizophrenic:

1. Just Another Night (2009 – Remaster)
2. Wild East (2009 – Remaster)
3. Cleveland Rocks (2009 – Remaster)
4. Ships (2009 – Remaster)
5. When The Daylight Comes (2009 – Remaster)
6. Life After Death (2009 – Remaster)
7. Standin’ In My Light (2009 – Remaster)
8. Bastard (2009 – Remaster)
9. The Outsider (2009 – Remaster)

Bonus:

1. Don’t Let Go (Demo)
2. The Other Side Of Life (Outtake)
3. Ships (Early Version)
4. When The Daylight Comes (Early Version)
5. Just Another Night (Ronsonesque Version)
6. The Outsider (Early Version)
7. Alibi

CD 2: Welcome To The Club:

1. F.B.I. (Live)
2. Once Bitten Twice Shy (Live)
3. Angeline (Live)
4. Laugh At Me (Live)
5. All The Way From Memphis (Live)
6. I Wish I Was Your Mother (Live)
7. Irene Wilde (Live)
8. Just Another Night (Live)
9. Cleveland Rocks (Live)
10. Standin’ In My Light (Live)
11. Bastard (Live)
12. Walking With A Mountain/Rock ‘n’ Roll Queen (Live)
13. All The Young Dudes (Live)
14. Slaughter On Tenth Avenue (Live)
15. One Of The Boys ((Bonus)
16. The Golden Age Of Rock And Roll (Bonus)

CD 3: Short Back ‘n’ Sides:

1. Central Park ‘n’ West (2000 – Remaster)
2. Lisa Likes Rock ‘n’ Roll (2000 – Remaster)
3. I Need Your Love (2000 – Remaster)
4. Old Records Never Die (2000 – Remaster)
5. Noises (2000 – Remaster)
6. Rain (2000 – Remaster)
7. Gun Control (2000 – Remaster)
8. Theatre Of The Absurd (2000 – Remaster)
9. Leave Me Alone (2000 – Remaster)
10. Keep On Burning (2000 – Remaster)

Bonus:

1. Na Na Na
2. I Believe In You
3. Listen To The Eight Track
4. You Stepped Into My Dreams
5. Venus in the Bathtub
6. Detroit (Take 1)
7. China (Rough Mix with Ronson Vocal)

CD 4: Ian Hunter Rocks (Live At The Pepper Festival 1981):

1. Once Bitten Twice Shy (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
2. Gun Control (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
3. Central Park N’ West (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
4. All The Way from Memphis/Honky Tonk Women (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
5. I Need Your Love (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
6. Noises (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
7. Just Another Night (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
8. Cleveland Rocks (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
9. Irene Wilde (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)
10. Medley: All the Young Dudes (Live At The Dr Pepper Festival, New York City)

Bonus:

1. Sons And Daughters (Live) (Alternate Version)
2. We Gotta Get Out Of Here (Alternate Version)
3. Silver Needles (Live)
4. Man O’ War (Live)