Tom Krell heeft een voorliefde voor R&B uit de late jaren tachtig en de jaren negentig. Zijn eigen muziek getuigde van die liefde maar bestond voor een groot deel uit drones, distortion en vocale loops. Op zijn tweede album klinkt zijn muziek wat zuiverder en gepolijster. Er ontvouwt zich een wereld van verheven klanken, een muzikaal universum dat een geheel eigen gezicht krijgt dankzij de R&B-zang van Krell en de regelmatig opduikende elektronische beats en strijkers.

Krell is flink aan de slag gegaan met zijn eigen vocalen op deze plaat. Zijn falset is het voornaamste instrument op Total Loss. Reverb is alomtegenwoordig. Woorden worden muziek in een kristalheldere ambiance. R&B is nog steeds een factor; in feite maakt Krell – die Janet Jackons The Velvet Rope grijs draaide – een soort bezwerende, melancholieke R&B waarbij zowel Justin Timberlake, Michael Jackson als Sigur Rós als referenties te binnen schieten.

Total Loss overrompelt vooral aan het begin. Tijdens When I Was In Trouble waan je je in een druipsteengrot; het nummer kent een meditatieve schoonheid. De single Cold Nites is R&B vanuit de stratosfeer. Krell blijft door het ruimtelijke geluid zelf wat op afstand maar gaf onlangs aan dat het album gaat over “jezelf openen”, over “delen”. Total Loss is dan ook meer dan een abstracte sfeerschepping. Toch blijft zelfs een ritmische track als & It Was U ver verwijderd van gangbare vocale clubmuziek.

Tom Krell maakt het zich met zijn symbiose van ambient/downtempo en R&B niet altijd gemakkelijk. Gaandeweg de plaat verslapt de aandacht ook wat en weet hij bij momenten niet meer zo te imponeren als tijdens de eerste helft van Total Loss. Toch verdient Krell het voordeel van de twijfel. Hij heeft zich de afgelopen jaren op unieke wijze onderscheiden en het aantal volgelingen van zijn stijl is naar verluidt aanzienlijk. Het is dan ook interessant om te zien wie hij dit najaar allemaal voor zich weet te winnen met dit bijzondere tweede album.