In New Mexico vinden Boris McCutcheon en Bard Edrington, een muzikale geestesverwant tussen het labeur op het veld en de boomgaarden de tijd om aan nieuw songwerk te sleutelen. Dat is nu te beluisteren op Tell Me How You Feel, de snaarverrichtingen op gitaar en banjo woeden ondersteun door de staande bas van Sarah Ferrell  die bovendien fijne vocale bijdragen aanbrengt. Onder de naam HOTH Brothers Band, een afkorting van ‘High On The Hog ‘ stellen ze 17 tracks voor, beurtelings aangeleverd en gezongen door McCutcheon en Edrington.

Even naar de opner Judith, een verhaal over een vrouw die ondanks gezondheidsproblemen in haar vertrouwde omgeving, een onooglijk bergdorpje dat haar artistieke bezigheden inspireert wil blijven.  De samenzang en de spaarzame begeleiding van banjo en mandoline brengt je meteen in de traditionele huiselijke countrysfeer die destijds door The Carter Family werd geperfectioneerd.

In Cliff Fendler  komt daar de harmonica van McCutcheon bij en in Clff Fender even een elektrische gitaar maar meestal blijft het ‘beperkt’ tot een akoestisch instrumentarium maar dat volstaat ruimschoots als soundtrack bij de verhalen die zich in de uitgestrekte landschappen van New Mexico afspelen. Slickhorn lijkt wel een uit het typerende repertoire van The Band  geplukte parel maar uitgevoerd in een meer intimistische akoestische setting

Af en toe verlaten ze hun thuishaven voor een concerttournee, omzwervingen die ook naar de podia van de Lage Landen leiden. Volendam is een herinnering aan hun passage in de gelijknamige oude vissersplek aan het Ijsselmeer.

In enkele gezamenlijk door  Boris en Bard gecomponeerde tracks duikt een drumkit op, in Boogieman Mesa horen we de zang van Sarah die alomtegenwoordig is in de harmonische backing. Haar fraaie stem draagt de weemoedige ballade Wilding of Robby.Ongetwijfeld een van de vele hoogtepunten evenals Dying For Diana, een naar Ernst Tubb gemodelleerde vraag en antwoord song over een onbeantwoorde liefde, het trio krijgt daarbij vocale assistentie van Bill Palmer.

De enige cover is afkomstig van Lewie Wicham , een recent ontvallen streekgenoot, Rough Ragged Edge verwerken de HOTH Brothers in een respectvolle ode, een perfecte afsluiter voor dit in Amercina en bluegrass traditie gewortelde werkstuk. Hun vraag kan positief beantwoord worden, bij zulke muziekjes voel ik me opperbest.