Het nieuwe album van Hollywood Vampires is vooral Johnny’s album, verklaarde Alice Cooper een tijdje geleden. Johnny Depp is vooral bekend als acteur die eigenzinnige of flamboyante personages neerzet (Edward Scissorhands, Willy Wonka, captain Jack Sparrow) en nauwelijks als muzikant. Op Rise laat hij horen best aardige nummers te kunnen schrijven en ook als slaggitarist staat hij zijn mannetjes.

Het eerste album van Hollywood Vampires bestond vrijwel volledig uit covers. Dit tweede album bevate een paar covers en grotendeels eigen materiaal. Om die reden laten de albums zich wat minder makkelijk vergelijken en beoordelen we dit album maar op zijn merites.

De keuze voor I Want My Now als openingsnummer mag gerust opmerkelijk worden genoemd. Het midtempo nummer duurt ruim zeven minuten en is ronduit atypisch als aftrap voor een hardrockplaat. Good People Are Hard To Find is het eerste van vier korte instrumentale intermezzo’s die ervoor zorgen dat het totaal aantal nummers op een totaal van zestien uitkomt. De single Who’s Laughing Now kenden we al en swingt door het stampende basloopje als een tiet. The Boogieman Surprise draagt alle kenmerken van het Alice Cooper repertoire en zal er bij fans van de stokoude rocker ingaan als koek. Op het veredelde kroeglied Welcome To Bushwackers spelen Jeff Beck en John Waters mee en maken er samen een vrolijke boel van. You Can’t Put Your Arms Around A Memory is de eerste cover (origineel Johnny Thunder) die we tegenkomen en wordt muzikaal degelijk uitgevoerd. De lijzige zangpartij van Joe Perry herinnert ons weer even aan zijn teleurstellende soloalbum dat vorig jaar verscheen. Twee nummers later zingt Depp op een cover van David Bowie’s Heroes. Dat is ook geen hoogtepunt, maar al een stuk beter te verteren dan wat Perry opnam.

Ik vermoed dat de zon langzaam boven de horizon kwam naarmate de opnamen vorderden want naar het einde toe wordt het album slapper. Mr. Spider is het laatste echt sterke nummer. Het herinnert sterk aan Cooper’s eerste soloplaten en klinkt op een goede manier soms net zo naargeestig. We Gotta Rise is slappe hap met een kinderachtig refrein en de derde cover People Who Died (Jim Carroll Band) is een ruige meedeiner die mensen in beschonken toestand vast veel meer zullen waarderen dan nuchtere luisteraars. Het enthousiasme zal echter op menigeen aanstekelijk werken want de band bruist. Het afsluitende Congratulations is een monoloog van Depp ondersteund door een akoestische gitaar en wat orchestratie.

Concluderend mogen we stellen dat Rise een album is geworden met sterke en zwakke kanten. Fans van Cooper zullen het album wel kunnen waarderen en ook liefhebbers van het debuut zullen zich wel vermaken met de opvolger. De productie van Tommy Henriksen en de band zelf is prima. Tja, hoe kan het anders; Perry en Cooper hebben samen een eeuw studioervaring. Gezien de leeftijd van Cooper en de kwakkelende gezondheidstoestand van Perry is het nog maar zeer de vraag of een derde Vampires album ooit het daglicht zal zijn. Hmm, daglicht…