Het nieuwe album van de Amerikaanse formatie Hinder zal in Nederland alleen via de import kanalen te verkrijgen zijn. Met de alsmaar dalende verkoop van cd’s zal Universal het waarschijnlijk niet zien zitten om tijd en energie in deze band te steken. De vraag is dan, moeten we daar rouwig om zijn?

Dat oordeel is natuurlijk geheel subjectief. In thuisland Amerika heeft deze band met haar vorige twee albums behoorlijk goed gescoord. De alternatieve pers haat ze. Voor hen staat Hinder voor een muzikale All American Nightmare, maar in de rockpers is dit album bij een aantal sites behoorlijk hoog gekomen in de jaarlijsten (bijvoorbeeld hardrock Hideout’s). Hinder is niet je band als je op zoek bent naar vernieuwing, spannende muziek, intelligente teksten, of wereldse beschouwingen. Nee, Hinder zit in de muziekwereld om zo veel mogelijk te neuken, zuipen en snuiven. Van God los gaan alsof het de jaren ’80 zijn. Of ze daarin succesvol zijn en hun helden zoals Def Leppard, Poison, Warrant of Bon Jovi evenaren, zou ik niet weten. De muzikale ontwikkelingen van Hinder zijn gestopt nadat ze die bands hadden gehoord. Dat was wat ze ook wilde worden. De bandleden van Hinder zijn rocksterren. Ok, ze hebben ook nog wat invloeden van ‘nieuwere bands’ meegepikt. Nickelback en Kid Rock. Dus zeg niet dat ze alleen maar in het verleden leven.

All American Nightmare is pretentieloze Amerikaanse radio vriendelijke rock met een hele vette knipoog naar de jaren ’80. Opener Sides Of Me is een uitstekende hairmetal track. De riffs zijn wat gemoderniseerd, maar het refrein had zo uit de koker van Poison kunnen komen. Hetzelfde geldt voor de titeltrack. Hey Ho, de titel voorspelt al niet veel goeds, is een vuisten in de lucht party track waar Chad Krueger trots op zou zijn. De slappe ballads zijn er ook in de vorm van Red Tail Lights. Een heavy versie van Bon Jovi komt om de hoek kijken in Striptease en je kan de paaldanseressen er zo bij bedenken.

All American Nightmare is een overgeproduceerde bak radiorock die perfect is uitgevoerd. Een stel dudes die niets liever doen dan over tieten en bier zingen en de ene pornoactrice na de andere om hun vinger winden. Is daar iets mis mee? Welnee, geef ze eens ongelijk. Puristen die hier hun neus voor ophalen, vinden jaren ’80 bands ineens wel goed omdat dat cool is. In de jaren ’80 werden diezelfde bands ook met de grond gelijk gemaakt. Hinder recyclet 3 decennia radiorock. Van Def Leppard tot Nickelback, van Warrant tot Puddle Of Mud.

Dit is rock voor de massa. Feestmuziek waar je op mee kan zingen en bier kan zuipen. Rock die je wil horen terwijl je een lapdance krijgt. Dit zou standaard geleverd moeten worden bij de aankoop van een Dodge Charger of Chevrolet Camaro. Ik trek een Amstel blikkie open en zet ‘m nog een keer op.