De duisternis ziet men vaak als iets negatiefs. Ouderen zijn bang om in de ochtend niet meer te ontwaken, waardoor er angst op de voorgrond treedt. Henrik Lindstrand laat je de schoonheid van deze donkere kracht ervaren. Zijn nachtelijke reis richt zich is op de innerlijke rust die hierdoor ontstaat. Juist de leegte nodigt uit om dit creatief op te vullen. Zijn klassieke pianospel roept beelden van slaapliedjes op, flonkerende sterren en het universele gevoel om ergens bij te horen, wat een stuk groter is dan de wereld om je heen. Vanuit zijn studio in Kopenhagen bewerkt de Zweed dit experiment, om vervolgens te ervaren wat Nattresan met de luisteraar doet. De een zal het als een slaapverwekkende gebeuren zien, terwijl juist bij iemand anders de aangename klanken een prettige vredige belevenis van stilte teweer brengen.

Vaggvisa (Lullaby) opent de poort naar het schemergebied. Er wordt een hevige strijd gevoerd om de ogen open te houden om vervolgens vol overgave aan deze nachtplaat te beginnen. De geluidsgolven dimmen het laatste kaarslicht tot een romantisch samenzijn. Daar staan de gevoelige toets aanrakingen ook voor, een liefdesspel, stilletjes en vol passie. Het contrast met de eenzaamheid is immens groot. De ingetogenheid bij het herhalende Havet verwoordt de twijfel. Hoe verlaten heeft Henrik Lindstrand zich gevoeld. De zelfgebouwen studio is een denkbeeldige muur die hem van de buitenwereld afwendt.

Tiden is vluchtig en je hoort de klok tikken. Slapeloosheid, en wakker de minuten voorbij zien gaan. Solvargen begint dreigend en onvoorspelbaard, maar al snel is daar de onbevangenheid weer. Pas bij För den Goda Viljan komt het onbehagelijke boven drijven. Angstaanjagende nachtmerries die zich als een verraderlijke metgezel langzaam aan je opdringen. Toch wordt hier verder niet op ingehaakt, terwijl het wel een essentieel onderdeel van het slaapproces is. Ik mis het gedraai en transpirerende zweet. Hierdoor is het minder gedurfd en afwisselend. Het thema kan je nog mooier uitdiepen.

For Absent Friends (Til Anne) is gemaakt als excuus voor een verwaarlozingsproces. Een boterbriefje voor alle verspilde momenten die Henrik spendeert aan het voltooien van Nattresan. Een vreemde, maar wel begrijpelijke tussenvoeging. Søndermarken sluit wel weer perfect op Frost aan. De vrolijke tinten laten het licht met ontwakende zonnestralen toe. Het getuigd dat de componist in staat is om ook een werkstumate maken waarbij juist de dag centraal staat.