Vijf jaar geleden kwam Hege Brynildsen vanuit het Noorse grensstadje Halden opzetten met haar debuut dat met ondersteuning van de snarenman Fats Kaplan (Pure Prairie League, Tom Russell Band) vergelijkingen met Iris Dement, Dolly Parton en Gillian Welch genereerde. Hege ontdekte de bluegrass op haar zeventiende via Partons Little Sparrow en The Grass Is Blue. Vader was een pionier die in de jaren vijftig rock’n roll in het Noors zong. Als kind  werd Hege door haar moeder gestimuleerd om haar favorieten uit de country- en folksongboek te zingen. Hege’s eerste bezoek aan de studio’s resulteerde in een uitvoering van Loving Arms van Kris Kristofferson, een duet met haar vader. Het door Kaplan geproduceerde debuut Hege bevatte naast covers van Amos Milburn en Geraint Watkins acht eigen composities. De Engelstalige opvolger, in 2013 was er nog een in het Zweeds gezongen werkstukje, is integraal met eigen songwerk  gevuld.

Donker, melodisch werk dat van de titeltrack, een mysterieuze bluesy opener, naar de snerpende countryrock van If You Have To Cry. Het gospelgetinte Oh Loneliness en de smachtende tearjerkers als Please Remember Me en Lovely Charming Days krijgen door die opmerkelijke vibrerend zang met behoorlijk Dollygehalte een tijdloos allure mede door de voortreffelijke instrumentatie. Fats Kaplan is opnieuw van de partij, met een amalgaam snaarinstrumenten (dobro, fiddle banjo en brengt hij sfeervolle accenten aan.

De productie laat hij over aan toetsenman Goran Grini die met piano en orgel samen met getalenteerd plaatselijk talent de snarenspinsels van Kaplan ondersteunt en ook in folkgetint als werk als Lay Your Burden Down en een in dramatiek wadend BabyI Told You( Not To Drink). Sombere, emotionele geladen bespiegelingen in donkere poel. Een bijzonder werkstuk van een markante zangeres dat geenszins verbleekt bij de verrichtingen van haar beroemde collega’s in Nashville.