Het was even wachten op het vervolgalbum van de Poolse Hania Rani die met haar album Esja begin vorig jaar zo overtuigend debuteerde. Door de coronaperikelen verlaat naar begin deze zomer ligt Home nu dan eindelijk in de winkels. Het is het wachten waard geweest.

Waar Esja een instrumentaal veelal ingetogen album was waarin de pianoklanken een magische sfeer creëerden, is Home een spannende voortzetting waarbij Rani niet alleen haar vocalen aan sommige songs heeft toegevoegd maar waar ze met Ziemowit Klimek op bas en Wojtek Warmijak op drums (twee-derde van het erg fijne Immortal Onion) ook een ware band heeft. De mannen spelen niet op elke track mee maar hun aanwezigheid op het album is dan wel gelijk nadrukkelijk.

Het is vooral de zang van Rani die Home een andere kant op duwt. Waar haar debuut duidelijk in het gehoorveld van het werk van Nils Frahm en Olafur Arnalds lag, wat zeker een compliment genoemd mag worden, vindt ze op Home meer haar eigen muzikale weg. Juist door die zang en de aanwezigheid van live-instrumenten.

Rani vindt op Home een mooie balans in instrumentale mooi laag over laag opgebouwde stukken en gezongen stukken. Haar instrumentale pianostukken zijn, zoals ook op haar debuut, gedrenkt in het klassiek maar trekken, door de toevoeging van electronic klanken en samples, mooie nieuwe muzikale werelden open. Al is het maar een kleine elektronische knisper die haar fijne pianospel vergezelt.

Home is een rijk album waarop veel gebeurt en zodoende de perfecte stap voorwaarts is. Rani heeft na het uitbrengen van Esja de mogelijkheid gekregen een soundtrack en de muziek voor een toneelstuk te maken en die ervaring heeft tot gevolg gehad dat de composities voor haar nieuwe album nog gelaagder en rijker klinken.

De samenwerking met Klimek en Warmijak is tevens een zeer aangename. Rani zag de mannen spelen in Gdansk tijdens een concert van het tevens Poolse jazztrio Immortal Onion, een band over wiens debuutalbum wij al lovend schreven. Ze weekte de mannen even los van hun eigen toetsenman Tomir Śpiołek en maakte ze haar begeleidingstandem. Een mooie en knap aanvullende combinatie die haar muziek nog meer body geeft.

Home heeft meer dan genoeg moois te ontdekken. Van de rijke albumopener Leaving, waarin we Rani gelijk zingend horen, absolute prachttracks als Buka, Letter to Glass via de weergaloze titeltrack, het gedreven Zero Hour, het met strijkers gelardeerde en overweldigende Tennen tot de rake afsluiter Come Back Home. En eigenlijk gewoon alles tussendoor ook.

Verrassend genoeg laat Come Back Home, net al het iets eerder op het album te horen I’ll Never Find Your Soul, een nieuwe koers horen. Het zijn afgeronde songs zoals we die nog niet eerder van Rani gehoord hebben waarbij bij ze de afsluittrack ook nog eens de piano voor Rhodes inruilt.

Home is een nog veel rijker album dan haar geroemde debuut. Een album van een groots talent. Eén om heel erg in de gaten te blijven houden. Erg benieuwd waar Hania Rani muzikaal op verder trekt.