Als Do It Yourself artiest timmert de uit Los Angeles afkomstige Hana Vu al een tijdje aan de weg en maakt ze als vijftienjarige al de nodige indruk met het solerende OUTTAKES werkstuk. Daarop staat een beklemmende duistere Lovesong coverversie van de The Cure klassieker, welke nog doodser en hopelozer dan het origineel klinkt. Het met vrienden volgespeelde Sensitive wordt nog niet echt opgepakt, maar met How Many Times Have You Driven By trekt ze de aandacht van het aan Fat Possum gekoppelde Luminelle Recordings. Daarna gaat het balletje rollen. Met Nicole Kidman / Anne Hathaway plaatst ze zich in 2019 in de NME Top 100 lijst van veelbelovende nieuwe artiesten. Het op Ghostly International verschijnende Public Storage is na deze EP’s haar eerste volwaardige album.

De vervlakking van de eenzaamheid die woorden in de schitterende lentezon van 2020 laten vervagen. Onzekerheden en het dreigende isolement. Gewoon een paar gedachtes die bij het wegdromende April Fool, de openingstrack van Public Storage opkomen. Hana Vu plaatst de bewustwording van de natuur tegenover de stilte van de benarde maatschappij. De zuurheid van een felgekleurde wegbrandende West Los Angeles staat gelijk aan de oranje hemel op aarde City in Dust song Heaven. De jonge singer-songwriter is met haar 21 jaar al volwassen genoeg om die wereldwijde ellende op papier een passende plek te geven. Al lees je tussen de regels door dat het persoonlijk communiceren haar zwaar valt wat ze later nogmaals in World’s Worst benadrukt.

Boosaardige leegte overrompeld door heftige gitaarnoise verbindt in Gutter de jaren negentig door hier een flinke georkestreerde Britpop lading op los te laten. Het evangelische Maker pakt juist de berustende folky kant van Hana Vu op, die al hopend op bescherming de toekomst tegenmoed kijkt. Verder zijn het vooral de tiener slaapkamer kilte in het aan nostalgie vastklampende Everybody’s Birthday keyboardtrack en de aangeslagen Anything Striking drummachine beats die kletterend naar de tachtiger jaren memoreren. Ook het toegankelijkere uptempo Aubade heeft een positief opbeurend new wave karakter.

Bij de Keeper klaagzang haalt ze de inspiratie bij Running Up That Hill van Kate Bush vandaan. Dezelfde krachtige strijd, dezelfde dramatiek, dezelfde antwoordloze vragen. De rauwheid van haar postpunk liefde zit in de melancholische pop van het zwaarmoedige titelstuk Public Storage verweven. Het deprimerende sleutelnummer welke ze tijdens het gehele opnameproces als een betrouwbare vriend met zich meedraagt, maar die zich door de afwijkende houding als een afstandige vijand ontwikkelt.

Hana Vu sleept zich weemoedig door Public Storage heen. De chaos in haar leven stapelt zich in de onuitgepakte verhuisdozen op die bij I Got symbool voor het ongeordende bestaan staan. Opslagruimtes die het onmogelijk maken om zich aan de omgeving te hechten, al is de emotionele behoefte in het naar vastigheid schreeuwende My House verlangen absoluut aanwezig. Public Storage is een op grauwgrijze achtergrond bewerkt schilderij met een overschot aan weggestopte Red Rain tinten. Door de vrouwelijkheid krijgt de plaat een liefdevolle benadering en onderscheidt Hana Vu zich van haar star denkende mannelijke collega’s die weinig hoopvolle romantiek in hun negatieve doemdenken toelaten.