English Little League is alweer het vierde album van Guided By Voices binnen twee jaar. De in 2012 teruggekeerde koningen van de lo-fi zijn op hun oude dag net zo productief als in hun hoogtijdagen rond 1995.

17 nummers telt het album en na drie kwartier is het alweer bekeken. De band uit Dayton, Ohio, blijft een curieus fenomeen, al is de verrassing er natuurlijk wel af. Als luisteraar ben je door die grote productie soms te gauw geneigd halfbakken songs en tamelijk zinloze experimenten maar gewoon te accepteren als onderdeel van het grote Guided By Voices-plakboek. Waar de grens tussen leuk en vervelend ligt, moet ieder voor zich maar bepalen.

Feit is dat Robert Pollard, Tobin Sprout en consorten weer een leuke cd met dito artwork af hebben geleverd. Het niveau van bijvoorbeeld Bee Thousand, Alien Lanes of het recente Class Clown Spots A UFO wordt slechts sporadisch gehaald, maar je kunt niet alles hebben. English Little League is ondertussen wel het twintigste album van de band en dat is op zich al een prestatie.

Opener Xeno Pariah is veelbelovend; ruw maar onweerstaanbaar. Tracks als Know Me As Heavy en Sir Garlic Breath (verzin ‘t maar) zijn nog wat weerbarstiger maar nog steeds leuk. Op het dreinende The Quiet Game komen de Wire-invloeden weer om de hoek en dat levert een paar fijne minuten op. Ook Noble Insect valt op: mineursferen, bedwelmend en met een repeterende Pollard: “Japan, Japan!”

Islands (She Talks In Rainbows) is een prachtsong in de beste Byrds-traditie. Eens te meer valt op dat Tobin Sprout voor heel andere sferen zorgt dan collega-songsmid Robert Pollard die meer van het schuurpapier is. Een ander hoogtepunt is Send To Celeste. Hier neemt Guided By Voices het stokje van de Flaming Lips weer even over.

Over het hele album kom je natuurlijk weer de nodige trage, ongepolijste, bizarre brouwsels tegen. Zoals al eerder gezegd, soms werkt het, soms is het een hinderlijke onderbreking. En soms is allebei aan de orde binnen één nummer (Biographer Seahorse). Gelukkig komen er dan weer songs als het vol overtuiging (meerstemmig) gezongen Flunky Minnows voorbij en zitten we weer op het goede spoor.

Als je geluk hebt, krijg je nog een gelimiteerde bonus-cd bij English Little League: Glue On Bicycle. Hierop kun je zeven B-kantjes horen van recente Guided By Voices-singles. Ja, ook op het single-front is de band nog steeds productief. Alsof we nog steeds in de jaren negentig zitten. Dit extra’tje biedt materiaal dat weer zo droog is als de spreekwoordelijke droogkap maar trakteert ook op charmante ruwe diamantjes als She Wore Blue And Green en Build A Bigger Iceberg. Zoete zang en druggy gitaren, komt u maar verder. Ook komt er weer een soort rammelende Beatles-relikwie voorbij: Little Jimmy The Giant. Het contrast tussen de tracks van Pollard en Sprout is wederom groot. Je vraagt je soms af of beide heren nog wel door één deur kunnen. De verschillen tussen beide componisten leveren echter voorlopig nog altijd leuke én overvolle releases op.