Binnen de tijd dat deze recensie geschreven is heeft songwriter Mauro Pawlowski vast alweer een nieuw idee voor een project. Voor de bijdehante lezers onder ons; nee, dit betekend niet dat ik heel traag schrijf.  Hij zal bij de meesten vooral bekend zijn als frontman van Evil Superstars en voor zijn medewerking aan dEUS, maar zijn oeuvre houdt daar zeker niet op: muziek voor kindertheater, een soundtrack voor een shortfilm, freejazz, improvisatie, singer-songwriter en no-wave. Het zijn zomaar wat stijlen die in zijn vele projecten terugkomen.

Voor dit album vertrok hij met deze band naar Chicago om daar het album op te nemen, samen met invloedrijke artiest en -producer Steve Albini. Die heeft duidelijk zijn stempel gedrukt op dit album, dat zich kenmerkt door noiserock met een rauw en droog geluid en overheersende drums. Pawlowski is de eerste om toe te geven dat het album niet bepaald origineel of vernieuwend klinkt. Echter, in dit geval gaat het om de uitwerking en die is goed.

Naast nieuwe materiaal zijn drie nummers van zijn bevreemdend en psychedelisch aandoende project OTOT omgetoverd tot meer directe rocknummers. Ook de cover Jonge Helden van Arbeid Adelt! wordt zo gespeeld dat het binnen het concept van dit album past. Het resultaat is hard, maniakaal en toch ook een beetje vreemd. Grommende synthesizers, vreemde gitaareffecten en soms elektronisch vervormde zang zorgen dat dit album het eigen gezicht krijgt, dat het nodig heeft. Juist hierdoor klinkt het erg fris en relevant, wat anders best had kunnen vervallen in een simpele ode aan het genre. Het valt te verwachten dat er bij een liveoptreden nog meer energie vrijkomt dan bij dit studiomateriaal. Mis ze niet, als ze binnenkort Nederland bezoeken voor een korte tour.