×

Recensie

Roots

18 juni 2020

Gretchen Peters

The Night You wrote That Song: The Songs of Mickey Newbury

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Scarlet Letter Records/Proper

The Night You wrote That Song: The Songs of Mickey Newbury Gretchen Peters Roots 4.5 Gretchen Peters  – The Night You Wrote That Song: The Songs Of Mickey Newbury Written in Music https://writteninmusic.com

In Bronxville, New York  knutselde ze als vijfjarige uk samen met haar zuster al liedjes ineen en  begon ze al op de gitaar te tokkelen. Na de scheiding van haar ouders verzeilde ze in 1970 met haar moeder in Colorado, in Boulder speelde ze tijdens haar tienerjaren in de plaatselijke clubs. Ze droomde om als countryzangeres aan de bak te komen in Nashville. Aanvankelijk werden haar songs  daar vanaf de vroege jaren negentig opgepikt door befaamde concullega’s als George Strait, Pam Tillis, Patty Loveless, ook Trisha Yearwood en Bonnie Raitt bladerden door haar songcatalogus.

In de tweede helft van de jaren negentig bracht ze dat songwerk onder haar naam uit en haar discografie omvat ondertussen zo’n dozijn  uitmuntende werkstukken. Het recente trio Hello Cruel World, Blackbirds, Dancing With The Beasts werd ook bij ons lovend ingehaald.

Peters was altijd al fan van Mickey Newbury, de man die met andere getalenteerde Texanen zoals Townes Van Zandt en Guy Clark in Nashville optrok en zich er ontfermde over Kris Kristofferson.  Newbury’s spirituele en melancholische countryfolk werden door talloze artiesten opgepikt en niet alleen uit de countrywereld.

De afgelopen jaren bezocht Gretchen meermaals de studio waar de oorspronkelijke versies werden vastgelegd. In Madison, een voorstad van Nashville omringde ze zich in de Cinderella Studio met gereputeerd muzikantevolk. Haar man, pianist en co-producer Barry Walsh en  gitarist Will  Kimbrough kleuren de sobere, geïnspireerde interpretaties. De pedalsteel van Dan Dugmore, de fiddle van Eamon McLoughlin en cowboy harmonica van Charlie McCoy larderen het geheel met subtiele accenten.

In het expressieve timbre Van Peters huist de subtiele snik, uiterst geschikt voor het superieure balladewerk. Vanaf The Sailor, een ingetogen pianoballade tot het eveneens op de tonen van het zwart witte klavier zwevende, Three Bells For Stephen troont de zangeres ons mee in een aatrekkelijk muzikaal landschap waar country en folk naadloos versmelten. Het smachtende op pedalsteel en vibrafoon zwijmelend She Even Woke Up To Say Goodbye, de titeltrack en een huiveringwekkend  Wish I Was, laten je ademloos achter.

Dat geldt eveneens voor een luie versie van Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In) en de uitgekauwde twang van Why You Been Gone So Long, een fiks huppelende countryhonker waarin La Peters zich als onvervalste ‘sweetheart of the rodeo’ ontpopt. In het tedere Frisco Depot huilt Buddy Miller even mee terwijl het fiddlewerk van de Keltische virtuoos Eamon McLoughlin in Leavin’ Kentucky de treurnis nog versterkt. Absolute hoogtepunten als Heaven Help The Child en het sublieme, beladen epos San Francisco Mabel Joy heb je dan nog te goed.

Newbury die een maand geleden zijn tachtigste verjaardag zou vieren als een kwaadaardige longaandoening er achttien jaar geleden niet anders over besliste, wordt bedacht met een bijzonder fraaie ode. Gretchen Peters overstijgt  hier moeiteloos het gebruikelijke niveau van een tribute met doodeerlijke, persoonlijke uitvoeringen die mooi aansluiten bij het eigen, onvolprezen werk.



  1. The Sailor
  2. She Even Woke Me Up To Say Goodbye
  3. Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)
  4. The Night You Wrote That Song
  5. Wish I Was
  6. Why You Been Gone So Long
  7. Frisco Depot
  8. Leavin' Kentucky
  9. Heaven Help The Child
  10. San Francisco Mabel Joy
  11. Saint Cecilia
  12. Three Bells For Stephen