Twintig jaar geleden al sleepte ze een Grammy binnen voor Independence Day. Nee, niet haar versie van Springsteen-classic, maar de door haar geschreven hit van countryzangeres Martina McBride over de ontsnapping aan een kerel met losse handjes. Waarmee maar is vastgesteld dat Gretchen Peters (1957, Bronxville, New York) weet hoe je een song moet schrijven. Aan haar eigen platencarrière, in ’96 gestart met het album The Secret Of Life, moest ze oen nog beginnen. Maar die loopbaan heeft inmiddels ook al tien albums opgeleverd. Het elfde, Blackbirds, is recent uitgekomen.

Peters, die na de scheiding van haar ouders meetrok met haar moeder naar Colorado en daar als prille tiener als singer-songwriter aan de weg begon te timmeren, begon haar platencarrière als bewezen hitcomponist. Ook grootheden als Trisha Yearwood en George Strait scoorden met werk van haar. Toch had ze aanvankelijk wat moeite haar weg te vinden als uitvoerend artiest. De eerste platen leunden te veel op de commerciële Nashville-sound. DSat ze daar allang vanaf is, bewees ze in 2012 met het veelgeprezen Hello Cruel World. Ook op de nieuwe plaat bewijst Peters zich weer als iemand die een verhaal weet te vertellen.

Last thing I remember, was your footsteps in the hall

Whiskey in your voice, shotgun on the wall

There’s shadows in the shadows

There’s trouble in the cane

There’s things you do that you just can’t explain

Zo word je toch meteen meegezogen in de titelsong en albumopener Blackbirds? Los van de teksten heeft Peters ook een geweldige, doorleefd klinkende stem, die soms wat aan Melissa Etheridge doet denken. In tegenstelling tot Etheridge kiest Peters in muzikaal opzicht vooral voor de lome benadering. Luister maar eens naar het mooie samenspel tussen drums, staande bas, toetsen en de lichte aanslag op de elektrische gitaar in The House On Arburn Street.

Nog zo’n tekst waarbij je er vanaf zin één meteen helemaal in zit:

There’s a bible on the table, there’s a bottle on the shelp

There’s a woman in the kitchen, crying quietly to herself

Aldus het nummer When All You Got Is A Hammer (Everything looks liker a nail). In dezelfde tekst beschrijft Peters ook de slapeloze nachten van een uit de woestijn teruggekeerde soldaat, die in plaats van de verwachte ontvangst als held vooral onbegrip tegenkomt.

En kijk eens hoe ze een lovesong begint:

Wasn’t a cloud in ter sky

When the news arrived Just another bluebird day

Just a voice on the phone saying I’m sorry

Everything falls away

Blackbirds is een geweldig nieuw album van een in de roots-/countrywereld allang gevierd artiest. Aan de plaat wordt meegewerkt door collega’s als Jason Isbel, Jimmy LaFeve en Suzy Bogguss. De Europese tourdata blijven voorlopig beperkt tot één optreden, al is dat wel in de buurt: 30 juni is Gretchen Peters in Paradiso. Ga dat zien.