De ouders van de in London geboren Gregory Page ontmoeten elkaar in de jaren zestig ergens on the road tijdens  een tournee, vader muzikant met Armeense roots in een Franse popgroepje. Page groeit op bij zijn moeder van Ierse afkomst, een zangeres die sax speelt bij The Beat Chix, ooit in het voorprogramma van … The Beatles. Sinds zijn verhuis naar Calfornië spendeert Page, die ondertussen gitaar speelt, zijn tijd aan het componeren van songs die sinds de beginjaren negentig op langspelers terechtkomen. De muziek van Page ontdekte ik jaren later op het met hulp van John Doe tot stand gekomen Fare Thee Well.

Page werkt al een tijdje samen met producer en synthesizer freak en producer Jason Mrarz. Dat intense muzikale verbond resulteert in langspelers zoals Let’s Fall In Love Again en  One Hell Of a Memory , de wisselwerking tussen het duo blijft niet zonder gevolgen op Modern Man.  

“The future came to take away my acoustic guitar, it left a synthesizer…, zingt Page in de openingszin van F The Future. Page die eerder van country naar folk en Big Band naar jazz  pendelde, verlegt de focus naar een futuristisch klinkende soundtrack. Synthesizers en omnichord, een elektronisch instrument dat in ‘81 door Suzuki werd geïntroduceerd, vervangen de vertrouwde gitaren. Ondanks die onverwachte scherpe muzikale  bocht behoudt het geraffineerde repertoire een door humor en bijzonder accurate verhalende schetsen van situaties beheerste benadering.

Vanaf The World’s Gonna Mad slepen Page en zijn oude vriend Mraz ondersteund door een ritmesectie en pianist Josh Weinstein je mee in een imaginaire door nieuwe technologie beheerste wereld. Die wordt met achterdocht en ironie opgevoerd in de op een speels orgeltje historisch gesitueerde titeltrack  met verwijzingen naar Graham Bell, Einstein … en  skinny jeans. Kunstmatig verwerkte sitarklanken met handpercussie van Dave Page geven Fall Into You een exotische Oosterse twist.

Ook in andere songs profileert Page zich als de vertrouwde begenadigd verhalenverteller, weliswaar integraal met elektronische instrumentatie geschraagd zonder evenwel in een kille analytische popsound te verzanden. Een latingetinte Let’s Escape, Disconnected Dreams, een zweverig epos A Modern Love Story het klinkt allemaal bedwelmend mooi evenals de onbereikbare hemelse leefwereld zonder moderne technologie en bijhorende frustratie die Gregory Page in Plan B voorspiegeld.