Enkele jaren geleden toonde Over The Years, een terugblik in het verleden, nog eens fijntjes aan dat Graham Nash die na zijn vertrek bij The Hollies bij het trio Crosby, Stills & Nash figureert van meet af aan een niet te onderschatten inbreng als songwriter bij het trio invult. Dat blijft zo tijdens de kortstondige passage van Neil Young en op de latere duo-projecten met David Crosby.

Na het  uiteenvallen van de superformatie brengen de afzonderlijke leden solowerk uit. Op Songs For Beginners verwerkt Nash zijn breuk met Joni Mitchell in wondermooie poëtische songschrijverij als Simple Man en I Used To Be A King, geconnecteerd met de Hollies song King Midas in Reverse. Ook andere vrouwen met wie hij ooit samenleefde worden met fraaie odes bedacht. Better Days is een eerbetoon aan Rita Coolidge, de ravissante ‘Delta Lady’ zingt overigens even mee terwijl Neil Young incognito op de piano tokkelt. Een vroegere geliefde, zijn eerste vrouw Rose Eccles, de Jennifer in de gelijknamige Holliessong, wordt vereerd met een akoestische ballade. Daarnaast is er ook door activistische bezigheden geïnspireerd werk, Nash ageerde destijds tegen de Vietnamoorlog, naast politiek en sociaal onrecht klaagt hij vervuilende kern- en andere industrieën aan. De opener Military Madness en het afsluitende Chicago blijven helaas actueler dan ooit.

Tijdens een in september 2019 geregistreerde tournee focuste Nash zich op dat vroege solowerk. De fijnbesnaarde tenor klinkt een beetje dieper maar blijft na al die jaren opvallend goed geconserveerd en wordt ondersteund door wonderlijke koorzang en harmonica in een zevenkoppige begeleidingsband met gitarist Wayne Fontayne en Todd Caldwell aan de toetsen. We worden geconfronteerd met een integrale uitvoering van Songs For Beginners en de opvolger Wild Tales. Het zegt veel over de kwaliteit van het repertoire dat met voortreffelijke uitvoeringen ook op het podium zowel in de intimistische akoestische als ruimer georkestreerde passages moeiteloos overtuigt.

Na het strijdvaardige a capella sluitstuk van Chicago– We Can Change The World komt Wild Tales aan bod. Ik was eerlijk gezegd, buiten de onheilspellende titeltrack en het geweldige Prison Song, minder vertrouwd met die songs van de uit ‘73 daterende langspeler. De overige tracks zoals Oh Camil !, het schrijnende relaas van een Vietnam veteraan en On The Line blijken een halve eeuw later nog even indringende kampvuurstuff. Bovendien is nergens is een inzinking te bespeuren in de concert compilatie van de ‘survivor’.