×

Recensie

Roots

29 augustus 2022

Glenn Jones

Vade Mecum

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Thrill Jockey

Vade Mecum Glenn Jones Roots 3.5 Glenn Jones – Vade Mecum Written in Music https://writteninmusic.com

Glenn Jones is amper veertien jaar oud als The Jimi Hendrix Experience in 1967 het meesterwerk Axis: Bold as Love uitbrengen. Het puberale verzet maakt voor een heuse doelstelling plaats, al zijn de ouders niet echt gelukkig met de mededeling dat Glenn Jones de schoolboeken aan de kant schuift en zich op het akoestische gitaarspel richt. Toch gaat er nog de nodige tijd overheen voordat hij in 1990 Cul de Sac opricht.

Cul de Sac, duister, mysterieus, dreigend zelfs, ja zeker dreigend, maar ook nog eens instrumentaal. Klimaatsoundtrack muziek, dreigend als een alles meesleurende wervelstorm. Scherp doeltreffend als druiperige ijspegels, die zich op het juiste moment met vol gewicht op hun onschuldige slachtoffers laten vallen. Donkere psychedelische postpunk akkoorden en mistige slaande ritmes. Passend in de verregende neerslachtigheid van de grunge. Het is niet zozeer het feit dat deze deprimerende zelfdestructieve bastaard van de rockmuziek een langzame dood sterft, het zijn eerder de frontfiguren die aan een vroegtijdig einde komen.

Bewapend met zijn geschoolde slidegitaar techniek gaat Glenn Jones op een avontuurlijke ontdekkingsreis. Zijn woeste gitaarspel rafelt steeds verder die stekende kantjes er vanaf en polijst zijn sound tot een toegankelijk geluid. Minder schurend, aangenaam pingelend de dromerigheid kruisend. Nadat hij de woestijnkorrels uit zijn instrument klopt zoekt hij zijn toevlucht in die torenhoge zandkastelen mystiek. Mijmerende stapelwolken bouwend, het muzikale vluchtoord, woonplaats van de zelfstandiger functionerende kleine voortkabbelende groei- en gloeijuweeltjes.

Op zijn laatste Vade Mecum albumleiden de songs ieder hun eigen leven. De liedjes komen aanwaaien, en krijgen in de handen van Glenn Jones onderdak. Soepel kneedt en masseert hij de tracks totdat ze genoeg versterkt en gevoed in staat zijn om hun reis te vervolgen. De oudere gepensioneerde Amerikaan is uitgewandeld, zijn pelgrimstocht uitgelopen. Vade Mecum voegt weinig toe, zijn kristalheldere verfijning is tot in perfectie uitgevoerd. Door het speels mijmerend gebruik van tempowisselingen in het donkere Kathy Maltese pakt hij een stukje afgesloten jeugd terug. De eenzame weg krijgt aansluiting als hij de gitaar voor de banjo inruilt en de geschoolde Ruthie Dornfeld hem met haar viool vergezeld. Een kort wederzien, toepasselijk Ruthie’s Farewell genaamd. Een eerbetoon aan de vrouw die hem in het verleden een banjo schenkt, en nu een aanvulling op die leerlessen geeft.

Het zijn die fraaie toevalligheden die hier zo mooi samenkomen. De kracht van het onvoorspelbare, elke ontmoeting heeft zijn nut en komt ooit nog eens van pas. De spirituele geesten uit het verleden, wijze grijze voorouders en uitgeschreven bekwaamheden. Glenn Jones draagt een plunjezak aan bagage met zich mee, maar is niet te beroerd om deze te delen. Vade Mecum, kom met mij mee, trotseer de jaargetijden, reisgids sightseeing door het natuurlijke schoon van de Verenigde Staten. Het mediterend psychedelische Vade Mecum titelstuk roept de nodige filosofische vragen op, een ontwakende drugstrip op klaarlichte dag. Clean van de emoties, met opgeschoonde hersencellen. Each Crystal Pane of Glass is de dreigende keerzijde, dezelfde invalshoek, maar dan met het zonsverduisterende effect.

Het Cul de Sac verhaal heeft nog steeds genoeg doorgangen. Tussen de nauwe kieren door ontsnapt het zwaar duistere Forsythia dat roemloze verleden, om die invloedrijke fase hier als woekerend onkruid een doorstart te geven. Dierlijke klanken en de kracht van het ruisende water voegen een stukje natuurbeleving aan het folky Bass Harbor Head toe. Herinneringen vervagen totdat er alleen maar zwarte, witte en grijze tinten overblijven. Het nostalgisch ouder worden, voor eeuwig in monumentale muziek vastgelegd, want daar draait het uiteindelijk toch allemaal om? Het zijn de verhalen die zich in het hoofd afspelen, door de keuze om hier geen woorden aan te verbinden, blijft het puur en identiek.



  1. Vade Mecum
  2. Forsythia
  3. Bass Harbor Head
  4. Black & White and Gray
  5. Each Crystal Pane of Glass
  6. A Handful of Snow
  7. Kathy Maltese
  8. Ruthie's Farewell
  9. John Jackson of Fairfax, Virginia
  10. Away