Ze werd genomineerd voor een Edison Award, won de 3FM Serious Talent Award en de Laren Jazz Award en ontving op 3 maart de Zilveren Harp, een aanmoedigingsprijs voor artiesten die al een belangrijke bijdrage aan de Nederlandse lichte muziek hebben geleverd, maar waarvan de jury verwacht dat ze nog een grote toekomst voor zich hebben. Sinds haar debuutalbum Subway Silence is het erg snel gegaan met de muziekcarrière van Giovanca. Dat album kreeg veel lovende recensies en ook live maakte Giovanca veel indruk met haar swingende en enthousiaste optredens.

Logisch dat de verwachtingen voor haar tweede album hooggespannen waren. Deze verwachtingen worden helaas slechts ten dele waargemaakt. Waar Subway Silence ontstaan was door het vele reizen met de metro, is While I’m Awake het eindresultaat van vele slapeloze nachten met een notitieboekje in de buurt. “Als ik niet slaap, kan ik mijzelf net zo goed functioneel maken”, aldus de zangeres, die de slapeloosheid aangreep om de verschillende nachtelijke moods en ontstane refreintjes en teksten in nieuw songmateriaal te gieten. Regelmatig schreef ze ook teksten waarvan ze de volgende ochtend dacht: oh mijn god wat mistroostig! Die liedjes hebben de plaat niet gehaald. Ik ben juist erg benieuwd hoe het album had geklonken als Giovanca het had aangedurfd deze nummers WEL op te nemen? Natuurlijk, While I’m Awake is een heerlijke, commerciële lente/zomerplaat met pakkende refreintjes en vrolijk klinkende liedjes. En nu de zomertijd is ingegaan en de temperaturen voorzichtig beginnen te stijgen, is het logisch dat cd-spelers hunkeren naar een bijkomstige ‘warme sound’. Ik mis echter te vaak de ‘ziel’ in de nummers, waardoor While I’m Awake uiteindelijk niet meer is dan een lekker-wegluister-album dat nergens echt beklijft.

 Never change a winning team, zal Giovanca gedacht hebben met haar keuze voor het samenwerkingsverband met producer Benny Sings. En, eerlijk is eerlijk, zijn herkenbare productie klinkt wel weer als een klok en zal veel luisteraars/fans enthousiast maken. De eerste single Drop It klinkt lekker, net als Time Is Ticking en ook met de rustige nummers Can Somebody Tell Me en Simply Mad is absoluut niets mis. Het probleem is dat veel andere nummers niet blijven hangen waardoor het album als geheel toch wat tegenvalt. Ik hoop dat Giovanva, met haar onmiskenbare talent, het in de toekomst een keer aandurft om meer risico’s te nemen en nog meer haar eigen emoties zo weet te vertalen naar de muziek dat je deze als luisteraar ook echt voelt!